Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2007/23634 Esas 2008/17184 Karar Sayılı İlamı

Davacı,  davalı işveren nezdinde 01.05.1992-31.08.2002 tarihleri arası çalıştığının tespitine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, taraf vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere  göre davalıların tüm davacının ise  aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer  temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, davalı işyerinde 01.05.1992-30.08.2002 tarihleri arasında aralıksız çalıştığının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece istem kısmen kabul edilerek, davacının davalı işyerinde 02.05.1996-15.04.1999 tarihleri arasında aralıksız çalıştığının kabulüyle Kuruma bildirilmeyen günlerin tespitine, diğer süreler yönünden ise istemin reddine karar verilmiştir.
Dosyadaki delillere göre 01.05.1992-02.05.1996 tarihleri arasındaki süre yönünden verilen karar doğrudur. Ancak 15.04.1999-30.08.2002 tarihleri arasındaki istem yönünden yetersiz araştırma ve eksik inceleme ile karar verilmesi doğru görülmemiştir.
Mahkeme; 02.05.1996 tarihinde başlayan çalışmanın 15.04.1999 tarihinde bitmesine gerekçe olarak site yönetim kurulunun 15.04.1999 tarihli kararını esas almış, ancak aynı kararda davacının iş akdinin feshedildiği belirtilmekle birlikte, kooperatif yönetimince yerleştirildiği dairede oturmasına ve gerek duyulduğunda sitenin bir takım hizmetlerine kira karşılığı yardım etmesi konusundaki kararı dikkate alınmamış, 15.04.1999 tarihinden tekrar işe giriş tarihi olan 15.11.1999 tarihine kadar süre yönünden deliller toplanmaksızın, tanık beyanlarına başvurulmaksızın, 15.11.1999-30.08.2002 tarihleri arasındaki süre yönünden ise, çalışmaların kurum kayıtlarında yer almadığı bu durumda, sürenin tespitinde davacının hukuki yararının bulunduğu nazara alınarak, işyerinden ve kurumdan bu döneme ilişkin tüm kayıtlar getirtilip üzerinde inceleme yapılarak ve gerektiğinde tanık beyanlarına başvurularak karar vermek yerine, davalı  Kurum vekilinin yanlış sicille bildirime dair beyanı yeterli görülerek sonuca gidilmiştir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular göz ardı edilerek 15.04.1999-30.08.2002 tarihleri arasındaki istem yönünden yazılı şekilde hüküm kurulması usul  ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacının bu yönü amaçlayan  temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine,aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz edenlerden işverene yükletilmesine,10.11.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.