MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacılar vekili tarafından, davalılar aleyhine 20.01.2011 gününde verilen dilekçe ile geçit istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 22.01.2014 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı ... vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, Türk Medeni Kanununun 747. maddesi gereğince geçit hakkı kurulması isteğine ilişkindir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, 193 ada 25 ve 26 parsel sayılı taşınmazlar lehine 193 ada 33 parsel sayılı taşınmaz üzerinden geçit hakkı kurulmasına karar verilmiştir.
Hükmü, davalı ... vekili temyiz etmiştir.
1-Yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve dosya kapsamına göre davalı ... vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazları yerinde görülmemiş, reddi gerekmiştir.
2-Bu tür davalar ülkemizde arazi düzenlenmesinin sağlıklı bir yapıya kavuşmamış olması ve her taşınmazın yol ihtiyacına cevap verilmemesi nedeniyle zorunlu olarak açılmaktadır. Geçit hakkı verilmesiyle genel yola bağlantısı olmayan veya yolu bulunsa bile bu yol ile ihtiyacı karşılanamayan taşınmazın genel yolla kesintisiz bağlantısı sağlanır. Uygulama ve doktrinde genellikle bunlardan ilkine “mutlak geçit ihtiyacı” veya “geçit yoksunluğu”, ikincisine de “nispi geçit ihtiyacı” ya da “geçit yetersizliği” denilmektedir.
Somut olaya gelince; mahkemece 193 ada 26 parsel sayılı taşınmaz lehine 193 ada 33 parsel sayılı taşınmaz üzerinden “A” harfi ile gösterilen kısımdan geçit hakkı kurulmuş ise de taşınmazın genel yolla kesintisiz bağlantısı sağlanmamıştır. Mahkemece yapılması gereken iş, geçit davalarında uygulanan kesintisizlik ilkesi gereğince bilirkişiden ek rapor alınmak suretiyle dava konusu 193 ada 25 parsel sayılı taşınmaz üzerinden de 193 ada 26 parsel sayılı taşınmaz lehine geçit tesis edilerek genel yola kadar kesintisiz bağlantı sağlanacak şekilde hüküm kurmak olmalıdır.
Mahkemece, yukarıda değinilen hususlar gözetilmeksizin kesintisizlik ilkesine aykırı biçimde hüküm kurulması doğru görülmemiş, bu nedenle kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, 2. bentte açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile kararın BOZULMASINA, peşin yatırılan temyiz harcının yatırana iadesine, 27.02.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.