Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2019/2954 Esas 2019/8448 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.
KARAR
1-Davacı Kurum, davalı Birlik ile arasında 10.11.2008 tarihinde imzalanan protokol kapsamında ...’nın işletmesinin davalı Birliğe verildiğini, protokolün 6. maddesi kapsamında barajın işletme ve bakım onarımı için yapılan masrafların içme kullanma suyu hissesine düşecek miktarının davalı Birlik tarafından ödeneceğinin kararlaştırıldığını ileri sürerek; 2011, 2012 ve 2013 yıllarına ait 563.364,73 TL masrafın davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 342.729,76 TL’nin 28.03.2013 tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsil edilerek davacıya verilmesine, fazla istemin reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, taraflar arasında imzalanan protokol kapsamında ...’nın 2011, 2012 ve 2013 yıllarına ait işletme, bakım ve onarım masraflarının davalıdan tahsili istemine ilişkindir. Davalı davanın reddini dilemiş, mahkemece, yargılamanın devamı sırasında alınan 19.08.2014 tarihli kök ve 26.12.2014 tarihli ek bilirkişi raporuna itibarla davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Hükme esas alınan raporlarda özetle Gökçe Barajının içme suyu hissesinin %85 olduğu, bu oranın hem davacı taraftan hem de yöre halkından teyit edildiği ve bu oran doğrultusunda işletme masraflarının hissesi oranında davalıya yansıtıldığı ifade edilmiştir. Davacı taraf ise rapora itirazlarında içme suyu oranının %100 olduğunu belirtmektedir.
Taraflar arasındaki uyuşmazlık, taraflar arasında imzalanan 10.11.2008 tarihli ...-Gökçe Barajının işletilmesi hakkında Protokol kapsamında çözümlenmelidir. Protokolün Mali Hükümler Başlıklı 6.1 maddesinde; ‘Baraj’ın işletme ve bakım onarımı için yapılan masrafların içme-kullanma suyu hissesine düşecek miktarı, ait olduğu yıldan önceki yılın Eylül ayı sonuna kadar 1. Keşif değeri olarak DSİ tarafından Birlik’e bildirilecek ve bu miktarın tamamı en geç ait olduğu yılın Şubat ayı sonuna kadar Birlik tarafından DSİ’ce bilidrilecek hesaba yatırılacaktır.’ Hükmü düzenlenmiş, ne var ki; davalının içme- kulanma suyu hissesine düşecek miktarın ne olduğu belirtilmemiştir. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda ise içme suyunu belirlemede somut verilere dayanılmış değildir. Raporda yalnızca bu oranın ‘davacı ve yöre halkından teyit edildiği’ ifadesi kullanılmış, soyut ifadelerle hesap yapılmıştır.
Hal böyle olunca; bilirkişi raporu hüküm kurmaya elverişli olmayıp eksik inceleme ve yetersiz bilirkişi raporuna dayanılarak hüküm tesis edilemez. Öyleyse mahkemece; Daha önce gerek taraflar arasında gerekse içme suyu oranın belirlenmesine ilişkin davacı tarafından imzalanmış başkaca sözleşmeler var ise getirilerek içme suyu oranının somut verilerle belirlenmek sureti ile, hakim ve Yargıtay denetimine elverişli rapor alınarak sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken, eksik incelemeyle yetersiz bilirkişi raporuna dayanılarak yazılı şekilde hüküm tesisi usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün davacı yararına BOZULMASINA, peşin alınan 27,20 TL harcın davacıya iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 18/09/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.