Mahkemesi :Asliye Ceza

Kasten yaralama suçundan sanık ..."nın beraatine ilişkin, Kadınhanı Asliye Ceza Mahkemesince verilen 03.03.2011 gün ve 266-117 sayılı hükmün katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 3. Ceza Dairesince 28.01.2014 gün ve 6662-3111 sayı ile;
"Katılan ..."nun aşamalarda değişmeyen istikrarlı beyanları ile bu beyanı doğrulayan doktor raporu ve sanık ..."nın Cumhuriyet savcılığı"nda alınan 31.08.2009 tarihli ifadesinde "...ben de kendimi savunmak için ona vurdum" şeklindeki ikrara yönelik beyanı karşısında sanık hakkında mahkûmiyet hükmü yerine beraat hükmü kurulması" isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmiştir.
Yerel mahkeme ise 21.10.2014 gün ve 167-268 sayı ile;
"...Sanık ..."nın Sayım"ı basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaraladığı anlaşılsa da, sanık ..."ın eylemini Sayım"ın kendisini sopayla yaralamasından dolayı işlediği kabul edilerek Yargıtayın bozma ilamına direnilmesine karar verilmiştir.
Hüküm : Gerekçesi yukarıda açıklandığı üzere;
1- Sanık ..., TCK"nun 86/2. maddesindeki basit yaralama suçunu TCK 25/1. maddesi kapsamında kendisini savunma amacıyla işlediğinden, Yargıtay 3. Ceza Dairesi"nin 2013/6662 esas, 2014/3114 karar sayılı ilamına direnilmesine...” şeklindeki gerekçeyle, önceki hükümde olduğu gibi sanığın beraatine karar vermiştir.
Bu hükmün katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine yerel mahkemece bu kez 31.12.2014 gün ve 167-268 sayı ile;
"...Direnme kararına karşı temyiz talebi Yargıtay Ceza Kurulu tarafından değerlendirileceğinden, temyiz talebinin reddi ile temyiz talebinin dosya ile birlikte ceza kuruluna gönderilmesine karar vermek gerekmiş aşağıdaki şekilde hüküm kurulmuştur.
Hüküm:
Yukarıda açıklanan nedenlere göre;
1-Katılan ... vekili Av. ..."nun süre tutum talebinin gereğince reddine,..." şeklinde karar verilmiştir.
Beraat hükmü ile birlikte ret kararının da katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 15.04.2015 gün ve 116013 sayılı, "bozma" istekli tebliğnamesi ile Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunca 14.12.2016 gün ve 376-1837 sayı ile; 6763 sayılı Kanunun 38. maddesiyle 5320 sayılı Kanuna eklenen Geçici 10. madde hükmü uyarınca kararına direnilen daireye gönderilmiş, aynı madde uyarınca inceleme yapan Yargıtay 3. Ceza Dairesince 09.03.2017 gün ve 505-2465 sayı ile; katılan vekilinin hükmü temyiz etme hakkı bulunduğu gerekçesiyle temyiz talebinin reddine ilişkin 31.12.2014 tarihli ek karar kaldırılarak, direnme kararının yerinde görülmemesi üzerine Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Özel Daire ile yerel mahkeme arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; sanığa atılı kasten yaralama suçunun sabit olup olmadığının tespitine ilişkin ise de, Yargıtay İç Yönetmeliğinin 27. maddesi uyarınca öncelikle, yerel mahkeme kararının yeni hüküm niteliğinde olup olmadığının değerlendirilmesi gerekmektedir.
Ceza Genel Kurulunun süreklilik kazanmış uygulamalarına göre, şeklen direnme kararı verilmiş olsa dahi;
a) Bozma kararı doğrultusunda işlem yapmak,
b) Bozma kararında tartışılması gereken hususları tartışmak,
c) Bozma sonrasında yapılan araştırma, inceleme ya da toplanan yeni delillere dayanmak,
d) İlk kararda yer almayan ve daire denetiminden geçmemiş olan yeni ve değişik gerekçe ile hüküm kurmak,
Suretiyle verilen hüküm, direnme kararı olmayıp, yeni bir hükümdür. Bu nitelikteki bir hükmün temyiz edilmesi halinde ise incelemenin Yargıtay"ın ilgili dairesi tarafından yapılması gerekmektedir.
İncelenen dosya kapsamından;
Yerel mahkemece; "Sanık Abdurrahman ve İhsan"ın üzerlerine atılı kasten yaralama suçunu işlediklerine dair katılanların soyut iddiası dışında delil olmadığı..." gerekçesiyle sanık ..."ın beraatine ilişkin verilen önceki hükmün Özel Dairece; "Katılan ..."nun aşamalarda değişmeyen istikrarlı beyanları ile bu beyanı doğrulayan doktor raporu ve sanık ..."nın Cumhuriyet savcılığında alınan 31.08.2009 tarihli ifadesinde "...ben de kendimi savunmak için ona vurdum" şeklindeki ikrara yönelik beyanı karşısında sanık hakkında mahkûmiyet hükmü yerine beraat hükmü kurulması," isabetsizliğinden bozulmasından sonra, yerel mahkemece bu kez; "Sanık ..."nın, Sayım"ı basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaraladığı anlaşılsa da, sanık ..."ın eyleminin Sayım"ın kendisini sopayla yaralamasından dolayı...TCK 25/1. maddesi kapsamında kendisini savunma amacıyla işlediği..." şeklinde, önceki kararda yer almayan yeni ve değişik gerekçeyle hüküm kurulmuştur.
Bu nedenle, yerel mahkemenin son uygulaması direnme kararı niteliğinde olmayıp, ilk hükümde yer almayan yeni ve değişik gerekçeyle hüküm kurulmuş olması nedeniyle yeni hüküm niteliğindedir. Bu yeni hükmün, doğrudan Ceza Genel Kurulunca incelenmesi mümkün olmadığından, dosyanın temyiz incelemesi için Özel Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
Kadınhanı Asliye Ceza Mahkemesince verilen 21.10.2014 gün ve 167-268 sayılı karar yeni hüküm niteliğinde olduğundan, dosyanın temyiz incelemesi için Yargıtay 3. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 16.05.2017 tarihinde yapılan müzakerede oybirliğiyle karar verildi.