Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 62/1, 52/2. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Kararın verildiği 09.02.2017 tarihinde, başka bir suçtan ... Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü bulunan sanığın 17.12.2013 ve 31.12.2013 tarihlerinde talimatla alınan ifadesinde, duruşmadan vareste tutulmayı talep ettiği, mahkemece ara karar ile aksine karar verilmediğinden tebliğnamede bu hususta bozma öneren (I) numaralı görüşe iştirak edilmemiştir.
Sanığın 2,56 promil alkollü vaziyette yaya olarak yürüyen katılana çarparak, katılanın nitelikli şekilde yaralanmasına neden olduğu somut olayda; sanığın eylemi bilinçli taksirle gerçekleştirdiği gözetilmeksizin tayin edilen temel cezada TCK"nın 22/3. maddesi uyarınca artırım yapılmaması suretiyle eksik ceza tayini, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın mağduriyetinin giderilmesi talebine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sürücü belgesinin geri alınmasında uygulama maddesi gösterilmeyerek CMK"nın 232/6. maddesine aykırılığa yol açılması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususlarda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hüküm fıkrasının (2) numaralı bendinde yer alan beşinci paragrafın başına, “TCK"nın 53/6” ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 08.11.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.