Davacı,  davalılardan işverene ait işyerinde 01.02.1997-01.12.1998, 01.06.1999-31.12.1999 ve 18.08.2000-15.11.2000 tarihleri arasında çalıştığının tespitine  karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine  karar vermiştir.
Hükmün, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Davacı, davalı işverene ait işyerinde 01.02.1997-10.12.1998, 01.06.1999-31.12.1999 ve 18.08.2000-15.11.2000 tarihleri arasında çalıştığının, bu çalışmaların dışında davalı işyerinde geçen başka çalışmalarının bulunmadığının tespitini istemiştir.
Mahkeme yazılı gerekçelerle istemin reddine karar vermiştir.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden, davacının davalı işverene ait işyerinden usulüne uygun olarak bildirilmiş giriş bildirgeleri ve bordrolar ile 01.02.1997-10.12.1998, 01.06.1999-30.12.1999 ve 18.08.2000-15.11.2000 tarihleri arasında çalışmalarının bulunduğu, bu çalışmalar ile çakışmayan başka işyerlerinden 01.02.1999-07.04.1999 ve 02.04.2004-07.12.2004 tarihleri arasında geçen sigortalı çalışmalarının mevcut olduğu, Kurum müfettişince 02.06.2004 tarihinde davalı işyerinde yapılan denetim sonucu davacının 01.03.1997 tarihinden itibaren aralıksız çalıştığı tespiti yapılarak, 04.06.2004 tarih 39 sayılı rapor ile eksik çalışmalara ilişkin ek sigorta prim bildirge ve bordroları istenilerek, prim tahakkuku yapıldığı, ayrıca idari para cezasının uygulanıldığı, Bursa 1. İdare Mahkemesinin 16.11.2005 tarih 2005/1575 sayılı kararı ile " eksik ve yetersiz incelemeye dayalı müfettiş raporuna itibar edilemeyeceği" gerekçesi ile iptal edildiği, kararın henüz kesinleşmedeği, Mahkemece davacının istemi, mevcut deliller ve Bursa 1. İdare Mahkemesi kararı yanlış değerlendirilerek, "hizmet cetvelinde görünen süreler yönünden çalışmanın tespitinin istenilmesinde hukuki yarar bulunmadığı, davalı işveren hakkında ceza uygulamasına gidilmiş olmasının dava açma hakkı vermeyeceği " gerekçeleri ile sonuca gidildiği görülmüştür.
Davacının davadaki istemi; davalı işverenine ait işyerinden Kuruma bildirilmiş çalışmaları dışında çalışmasının bulunmadığının tespitine ilişkindir.Mahkemece davacının davalı işyerindeki çalışmasının sürekli olup olmadığına yönelik deliller toplanarak, bu bağlamda; davalı işyerinin niteliği, kapsam ve kapasitesinin nazara alınması, işyeri bordrolarında yer alan tanıkların ve komşu işyerleri çalışanlarının beyanlarına başvurulması, davacının işyerinden bildirilmiş çalışmaları ile başka işyerlerinde geçen çalışmalarının dikkate alınması, teftiş raporunun irdelenmesi, Bursa 1. İdare Mahkemesinin kararının gerekçesinin değerlendirilmesi ve kararının kesinleşmesinin beklenilmesi, davacının vergi kayıtlarının araştırılması, sonuç olarak davanın sosyal güvenliğe yönelik olduğu, sigortalı olmak hak ve yükümünden kaçınılamayacağı ve vazgeçilemeyeceği ilkesi de dikkate alınarak, deliller olabildiğince toplanıp sonucuna göre davacının istemi hakkında bir karar verilmesi gerekirken, yazılı gerekçelerle sonuca gidilmesi uygun bulunmamıştır.
Yukarıda açıklanan maddi ve hukuki olgular göz önünde bulundurulmaksızın kurulan hüküm usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan  temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine,  27.10.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.