Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2007/20998 Esas 2008/16552 Karar Sayılı İlamı

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde 26.11.2001-20.12.2004 tarihleri arasında sürekli olarak çalıştığının tespitiyle, işçilik alacaklarının tahsiline  karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davacı ile davalılardan M.O. vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi  tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-Davacı tarafından katılma yolu ile 17.10.2007 tarihli temyiz dilekçesi verilmiş ise de İş Mahkemesince verilen kararların katılma yoluyla temyizine ilişkin hüküm bulunmadığından davacının yasal süresinden sonra vermiş olduğu temyiz dilekçesinin reddine,
2-Davalı M.O.’un temyizine gelince;
a)Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazlarının reddine,
b)Davacı, davalı yanında geçen çalışmaları nedeni ile hafta tatili ücretinin de davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, davacının bu isteminin kısmen kabulü ile yazılı hafta tatili ücretinin davalıdan tahsiline karar verilmiş ise de bu sonuç doğru değildir. Gerçekten, davacının hafta tatili ücretine hak kazanabilmesi için işyerinde pazar günleri de çalıştığının ispatlanması gerekmektedir. Oysa, dinlenen tanık beyanları ile davacının çalıştığı toptan gıda dağıtım işinin pazar günleri de yapıldığı ispatlanmış değildir. Bu yön hükme esas alınan bilirkişi raporunun da belirtilerek hafta tatili ücreti yönünden hesap dahi yapılmamıştır. Bu halde mahkemenin ispatlanamayan ve bilirkişi tarafından hesap yapılmayan bu alacak yönünden talebin  reddi yerine hakkaniyet indirimi de yapılmak suretiyle yazılı hafta tatili ücretinin davalıdan tahsiline karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmektedir.
O halde, davalı M.O.’un  bu yönleri amaçlayan  temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edenlere iadesine,  27.10.2008  gününde oybirliğiyle karar verildi.