MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Kahramanmaraş 2. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 09.04.2015 tarih ve 2009/831-2015/238 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, İstanbul 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2008/911 Esas sayılı dosyasında 17.884,00.- TL bedelli çek için karşılıksız çekten dolayı davalı bankanın davacıyı şikayet ettiğini, davacının davalı bankaya borcunun olmadığını, çekler üzerindeki imzanın davacıya ait olmadığını davacının dava konusu 17.884,00.- TL bedelli çek nedeniyle borçlu olmadığının tespitine, davacı lehine borç miktarının %40"ı oranında tazminata hükmedilmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece yapılan yargılama, toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre davacının senetteki imzanın kendisine ait olmadığı iddiasıyla davanın açıldığı, davacı vekilinin 18/08/2011 tarihli lahiyada ise senetteki meblağın 8.500,00TL borçlu olmadığını belirttiği, imzası inkar edilen senedin 17.884,00.- TL olduğu, davacının senetteki artan borç miktarını kabullendiği, senetteki imzaya yönelik itiraz ve davayı dayanaksız bırakmış olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı, davacı vekili temyiz kanun yoluna başvurmuştur.
Dava; çekteki imzanın davacıya ait olmadığı iddiasıyla menfi tespit istemine ilişkindir.
Dava, adli yardım talepli açılmış olup mahkemece adli yardım talebi reddedilmiştir. Davaya konu çek 17,884,00 TL bedelli olup menfi tespit davalarının özelliği itibariyle kısmi dava olarak açılması mümkün değildir, dolayısıyla davacının şimdilik 8.500,00 TL borçlu olmadığının tespitini talep ederek harç yatırması da doğru olmadığından mahkemece 492 sayılı Harçlar Yasası"nın 30. maddesi gereğince eksik peşin harç ikmal edilmeden yargılamaya devam edilmesi yerinde olmamıştır. Bu nedenle mahkemece 17.884,00 TL miktar bakımından eksik harcın yatırılması için Harçlar Kanunu"nun 30 ve 32 maddeleri uyarınca davacıya bu konuda süre verilip sonucuna göre karar verilmesi gerekirken eksik harç tamamlattırılmayarak işin esasına girilip yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacı vekilinin temyiz isteminin kabulü ile kararın davacı yararına BOZULMASINA, davacının diğer itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 09/02/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.