Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/9394 Esas 2021/2155 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9394
Karar No: 2021/2155
Karar Tarihi: 02.03.2021

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/9394 Esas 2021/2155 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, kamyonet tipi aracı ile seyir halindeyken meskun mahalde yer alan yolda, yolun sağından aniden kaplamaya giren bir yayaya çarptı. Yayayı aracın sağ yan ayna kısmı ile çarpmanın sonucu olarak, yayada hayati tehlike ile doku veya organlardan birinin işlevinin yitirilmesine neden olacak şekilde 6. derece kemik kırığı ile yaralandı. Sanık, taksirle yaralama suçundan yargılandı. Ancak, çarpma noktasında sanık tarafından alınabilecek herhangi bir önlemin bulunmadığı anlaşıldığı için, sanığın kusurlu olduğuna dair bir görüşe iştirak edilmedi. Yüklenen suç açısından sanığın taksirinin bulunmaması nedeniyle sanık hakkında beraat kararı verilmesi gerektiği ifade edildi. Ancak, yüklenen suçun kanunda suç olarak tanımlanmamış olmasından bahisle CMK'nın 223/2-a. maddesi uyarınca beraat kararı verilmesi CMK'nın 232/6. maddesine aykırı hareket olarak değerlendirildi. Bu sebeple hüküm BOZULDU ve yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, sanığın suç açısından kusurunun bulunmadığı anlaşıldığı için CMK'nın 223/2-c. maddesi uyarınca beraatine karar verildi.
Kanun maddeleri:
- CMK'nın 223/2-a. maddesi: \"Mahkeme, yapılan yargılama sonunda san

12. Ceza Dairesi 2019/9394 E. , 2021/2155 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : CMK"nın 223/2-a. maddesi uyarınca beraat

Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü gündüz vakti meskun mahal içi, iki şeritli iki yönlü parke kaplı yolda sanığın sevk ve idaresindeki kamyonet tipi aracı ile seyri sırasında, yolun sağından aniden kaplamaya giren katılan yayaya aracının sağ yan ayna kısmı ile çarpması neticesinde katılanın hayati tehlike ile doku veya organlardan birinin işlevinin yitirilmesine neden olacak şekilde 6. derece kemik kırığı ile yaralanması ile sonuçlanan olayda, çarpma noktası itibari ile sanık tarafından alınabilecek herhangi bir önlemin bulunmadığı anlaşılmakla, tebliğnamede sanığın kusurlu olduğu yönünde bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre katılan vekilinin kusura, eksik incelemeye ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yüklenen suç açısından sanığın taksirinin bulunmaması nedeniyle sanık hakkında CMK"nın 223/2-c. maddesi uyarınca beraat kararı verilmesi gerekirken, yüklenen fiilin kanunda suç olarak tanımlanmamış olmasından bahisle CMK"nın 223/2-a. maddesi uyarınca beraat kararı verilmesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi;
Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hüküm fıkrasının bir numaralı bendi çıkarılarak yerine ""Sanığın yüklenen suç açısından kusurunun bulunmadığı anlaşıldığından CMK"nın 223/2-c. maddesi uyarınca beraatine"" cümlesinin yazılması ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 02/03/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.