Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/1079 Esas 2018/10503 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 2-a-b, 62, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ve şikayetçi tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Aşamalar boyunca alınan beyanlarında sanıktan şikayetçi olduğunu beyan eden mağdurun 08.01.2010 tarihli ilk oturumda, CMK"nın 234. maddesindeki haklarının hatırlatıldığı duruşma tutanağında belirtilmekle birlikte mağdurun sanıktan şikayetçi olduğunu bildirmesi üzerine CMK’nın 238/2 maddesi gereğince davaya katılmak isteyip istemediğinin açıkça sorularak katılma isteminde bulunması halinde bu konuda bir karar verilmesi gerektiği anlaşıldığından şikayetçinin CMK"nın 260. maddesi uyarınca katılan sıfatını alabilecek surette suçtan doğrudan zarar gördüğü ve hükmü temyiz etmek suretiyle katılma iradesini ortaya koyması nedeniyle CMK"nın 237/2. maddesi uyarınca davaya katılmasına karar verilerek yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılanın kararın hak ve adaletten uzak olduğuna, kusur durumuna, ceza miktarına dair, sanığın ise ceza miktarına, kusur durumuna, mağdurun tedavisini üstlenerek maddi yardımda bulunduğuna, mağdurun ilgili kurumları yanıltarak rapor aldığına ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın suç tarihinde henüz geçerli ve yeterli bir sürücü belgesi bulunmadığı anlaşıldığından, hakkında TCK"nın 53/6. maddesi uyarınca sürücü belgesinin geri alınması güvenlik tedbirinin uygulanamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın ve şikayetçinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının 7. bendinde yer alan TCK"nın 53/6. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün hükümden çıkarılması suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 07.11.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.