Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : CMK"nın 223/2-e maddesi gereğince beraat

Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, katılan tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılama sonunda yüklenen suç açısından sanığın yüklenen suçu işlediği sabit bulunmadığı, gerekçe gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılanın sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
Hükmün gerekçesinde sanığın yüklenen suçu işlediği sabit olmadığı kanaatine varılarak hakkında beraat kararı verildiğinin kabulüne rağmen hüküm fıkrasında "suçun sanık tarafından işlendiğinin sabit olmaması nedeniyle beraatine” karar verilmesi, ayrıca hüküm fıkrasında uygulanan kanun maddesinin yanlış gösterilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün 1 numaralı paragrafının çıkarılarak “Sanık hakkında, taksirle yaralama suçundan cezalandırılması istemi ile kamu davası açılmış ise de; yüklenen suç açısından sanığın kusurunun bulunmaması nedeniyle CMK"nın 223/2-c maddesi uyarınca BERAATİNE” ifadesinin yazılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan beraate ilişkin hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 07/11/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.