Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/15964 Esas 2020/2150 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/15964
Karar No: 2020/2150
Karar Tarihi: 05.03.2020

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/15964 Esas 2020/2150 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, sahte olarak oluşturulmuş çeki kullanarak resmi belgede sahtecilik suçunu işlediği iddiasıyla Asliye Ceza Mahkemesi'nde yargılandı ve mahkum olduğu belirtildi. Sanığın suça konu çeki satın aldığını iddia ettiği şahısların açık adres ve kimlik bilgilerini bildirmediği ve alışverişlerine dair herhangi bir bilgi ve belge ibraz etmediği kaydedildi. Mahkeme ise delilleri değerlendirerek sanığın suç kastı ile hareket ettiği yönündeki kanaate vararak mahkumiyet kararı verdi. Kararda, infaz aşamasında Anayasa Mahkemesi'nin yeni bir kararının gözetilmesi gerektiği belirtildi. Hiçbir cezayı artırıcı neden bulunmadığı ve azaltıcı nedenin nitelik ve derecesinin takdir kılındığı ifade edildi. Savunmanın reddedildiği ve hükümden bir isabetsizlik görülmediği sonucuna varıldı. Kararda 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi uygulamasında Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarihli iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtildi.
Kanun Maddeleri:
- 5271 sayılı CMK'nin 217. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi

11. Ceza Dairesi 2017/15964 E. , 2020/2150 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanığın sahte olarak oluşturulmuş çeki kullanmak suretiyle resmi belgede sahtecilik suçunu işlediğinin iddia olunması, sanığın suça konu çeki satmış olduğu mal karşılığında aldığını iddia ettiği ... ve ... isimli kişilerin açık adres ve kimlik bilgilerini bildirmemesi ve adı geçenler ile alışverişinin olduğuna dair herhangi bir bilgi ve belge ibraz etmemesi karşısında; 5271 sayılı CMK’nin 217. maddesi uyarınca duruşmadan edindiği kanaate göre delilleri değerlendirip, sanığın suç kastı ile hareket ettiği yönünde vicdani kanıya ulaşan Mahkemenin takdir ve kabulünde bir isabetsizlik görülmediğinden, tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak; yüklenen suçun sübutu kabul edilmiş, oluşa ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin olunmuş, cezayı artırıcı nedenin bulunmadığı, azaltıcı nedenin ise nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş ve incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz nedenlerinin reddiyle hükmün ONANMASINA, 05.03.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.