MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


1. Taraflar arasındaki “işçilik alacağı” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda, Alanya İş Mahkemesince verilen davanın kısmen kabulüne ilişkin karar taraf vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay (Kapatılan) 7. Hukuk Dairesince yapılan inceleme sonunda bozulmuş, Mahkemece Özel Daire bozma kararına karşı direnilmiştir.
2. Direnme kararı taraf vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
3. Hukuk Genel Kurulunca dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

I. YARGILAMA SÜRECİ
Davacı İstemi:
4. Davacı vekili 22.06.2012 tarihli dava dilekçesinde; müvekkilinin davalı şirket tarafından işletilen ve Alanya Avsallar bölgesinde bulunan MY Kolibri Otelde 01.04.2007-04.11.2011 tarihleri arasında, sonrasında yine davalı şirketçe işletilen ve Alanya Tosmur bölgesinde olan MY Aytap Otelde ise 04.11.2011-01.12.2011 tarihleri arasında teknik servis elemanı olarak çalıştığını, en son ücretinin net 830,00TL olduğunu, iş sözleşmesinin haklı neden olmaksızn feshedildiğini, haftanın yedi günü, yaz sezonu olan 1 Nisan ilâ 1 Kasım ayları arasında 06.00’dan 22.00’a kadar günlük 16 saat, kış sezonu olan 1 Kasım ilâ 1 Nisan ayları arasında ise 08.00’den 20.00’a kadar günlük 12 saat aralıksız çalıştığını, yıllık izinlerinin kullandırılmadığını, tüm ulusal bayram ve genel tatili günlerinde mesaisinin devam ettiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık izin, fazla çalışma, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabı:
5. Davalı vekili 02.08.2012 havale tarihli cevap dilekçesinde; müvekkili tarafından işletilen ve Alanya Avsallar bölgesinde bulunan MY Kolibri Otelin 2011 yılında kira sözleşmesinin feshedilerek otel faaliyetine son verildiğini, tüm çalışanların Alanya’da bulunan Monarcity Otelde toplandığını, davacının Avsallar bölgesinde ikamet etmesi nedeniyle Alanya’ya işe gidiş-gelişinin zor olduğu gerekçesiyle sürekli şikayette bulunduğunu, Avsallar’da başka bir iş bulduğunu belirterek 01.12.2011 tarihinde iş sözleşmesini feshettiğini, müvekkili tarafından tutanak düzenlenerek istifa sebebiyle işten ayrılışının bildirildiğini, aylık ücret miktarının bordrolarda belirtildiği şekilde olduğunu, davacının yıllık izin, fazla çalışma, ulusal bayram ve genel tatil ile hafta tatili ücreti alacaklarının bulunmadığını, bordrolarda tahakkuk edenlerin tamamını aldığını belirterek davanın reddini savunmuştur.

Mahkeme Kararı:
6. Alanya İş Mahkemesinin 20.02.2014 tarihli ve 2012/180 E., 2014/145 K. sayılı kararı ile; hizmet döküm cetvelinden davacının, davalı işyerindeki çalışması sona erdikten hemen sonra yeni bir işe girdiğinin anlaşıldığı, ancak turizm sektöründe yeni iş bulunmasının sirkülasyon sebebi ile kolay olduğu, bu durumun tek başına davacının iş sözleşmesini feshettiği anlamına gelmeyeceği, davalı işveren tarafından devamsızlık yapan davacının davet edildiğine veya işe gelmeme nedenin sorulduğuna dair belge sunulmadığı, bu nedenle iş sözleşmesinin davalı işveren tarafından haksız feshedildiğinin kabulü gerektiği, tanık beyanları doğrultusunda davacının fazla çalışma ve hafta tatili ücret alacaklarının bulunduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Özel Daire Bozma Kararı:
7. Alanya İş Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde taraf vekilleri temyiz isteminde bulunmuştur.
8. Yargıtay (Kapatılan) 7. Hukuk Dairesinin 09.07.2014 tarihli ve 2014/7856 E., 2014/15784 K. sayılı kararı ile; “…Somut olayda davacı yıl boyunca sürekli çalıştığını iddia ederken, davalı davacının mevsimlik çalıştığını savunmuştur. Mahkemece davacının mevsimlik çalıştığı kabul edilerek hüküm kurulmuştur. Dinlenen davacı tanıkları ve davalı tanığı ... davacının ara vermeksizin devamlı çalıştığını beyan etmiştir. Mahkemece davalıya ait otelin açılış kapanış tarihlerinin tespiti için kolluk birimine müzekkere yazılmış ve kolluk birimi verdiği cevabi yazısında herhangi bir araştırma yapmaksızın davalı şirketin yazısını mahkemeye bildirmiştir. Mahkemece davalı şirkete ait otelin belirli dönemlerde kapalı olduğu kabul edilmiştir. Ancak bu hususta mahkemece ayrıntılı ve yeterli araştırma yapılmamıştır. Davalıya ait otelin sürekli çalışıp çalışmadığı, sezon sonlarında kapanıp kapanmadığı ilgili resmi kurumlardan ayrıntılı olarak araştırılarak, araştırma sonuçları ile tanık beyanları birlikte değerlendirilerek sonuca varmak gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozma nedenidir…” gerekçesiyle sair yönler incelenmeksizin karar bozulmuştur.
Direnme Kararı :
9. Alanya İş Mahkemesinin 10.11.2014 tarihli ve 2014/648 E., 2014/886 K. sayılı kararı ile; bilirkişi raporu ile hizmet döküm cetvelinde belirtildiği gibi davacının 05.04.2008-01.12.2011 tarihleri arasında işyerinde kesintisiz çalıştığının kabul edildiği, davalının yargılama aşamasında davacının mevsimlik çalışmasının bulunduğunu ileri sürmediği, davacı ve davalı tanıklarının davacının yaz-kış mevsimi ayrımı olmadan aralıksız çalıştığını beyan ettikleri, sadece sezon dışı çalışma ile ilgili farklı çalışma saatlerine vurgu yaptıkları, teknik servis elemanı olan davacının yaz ve kış mevsimlerinde çalıştığı konusunun taraflar arasında ihtilaflı olmadığı gerekçesiyle direnme kararı verilmiştir.
Direnme Kararının Temyizi:
10. Direnme kararı süresi içinde taraf vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.

II. UYUŞMAZLIK
11. Direnme yolu ile Hukuk Genel Kurulu önüne gelen uyuşmazlık; mahkemece taraflar arasında davacının yaz ve kış mevsimlerinde çalışma yaptığı konusunda ihtilaf bulunmadığı ve bu çalışmayı taraf tanıklarının doğruladığı gerekçesiyle davacı işçinin davalı işyerinde sürekli çalıştığının kabul edildiği somut olayda, davacının çalışmasının mevsimlik iş mi yoksa sürekli çalışma mı olduğunun tespiti bakımından davalı tarafça işletilen otelin sürekli çalışıp çalışmadığı ve sezon sonlarında kapanıp kapanmadığının ilgili kurumlardan sorulmak suretiyle araştırma yapılmasının ve bu araştırma sonucunun tanık beyanları ile birlikte yeniden değerlendirilmesinin gerekip gerekmediği noktasında toplanmaktadır.

III. GEREKÇE
12. Bilindiği üzere İş Hukuku mevzuatımızda iş kanunlarıyla mevsimlik işçilerin çalışma koşulları düzenlenmiş olmasına rağmen, mevsimlik işin tam bir tanımı yapılmadığı gibi hangi işlerin mevsimlik işler olduğu da açıkça belirtilmemiştir.
13. Mevsimlik işlere ilişkin hükümler, 4857 sayılı İş Kanunu’nun 29/7 ve 53/3.; aynı Kanunun 60. maddesine dayanılarak çıkarılan Yıllık Ücretli İzin Yönetmeliğinin 12., 394 sayılı Hafta Tatili Hakkında Kanunun 4/f maddelerinde yer almaktadır. Bu hükümlerde mevsimlik işin tanımına yer verilmemiş ancak yılın herhangi bir devresinde çalışmaların yapıldığı, diğer zamanlarda yapılmadığı veya çalışmanın azaltıldığı iş yerleri tanımı yapılarak mevsimlik çalışanların yıllık izin haklarının bulunmadığı, ancak toplu iş sözleşmesi kapsamına alınabileceği hükme bağlanmıştır.
14. Açıklanan düzenlemelerde de görüldüğü üzere, çalışmanın yılın belirli bir döneminde yoğunlaştığı işyerlerinde yapılan işler, mevsimlik işler olarak tanımlanabilir.
15. Nitekim mülga 3008 sayılı İş Kanunu’nun 2/B maddesinde “yılın herhangi bir devresinde tam veya fazla faaliyette bulunup, öteki devrede tümüyle faaliyetten kalan veyahut faaliyetini azaltan iş yeri” mevsimlik işyeri olarak kabul edilmiştir.
16. Mevsimlik iş öğretide de, yılın belli dönemlerinde faaliyetin yoğunlaştığı, diğer dönemlerinde azaldığı veya tamamen durduğu ve bu durumun yılın belli dönemlerinde tekrarlandığı işler olarak tanımlanmaktadır.
17. Hukuk Genel Kurulunun 16.05.2019 tarihli ve 2015/22-3938 E., 2019/565 K. sayılı kararında da mevsimlik işlerin işin niteliğine ve yapısına göre yılın belirli dönemlerinde ortaya çıkan veya bu dönemlerde artan faaliyetlere uygun olarak çalışılan işler olduğu belirtilmiştir.
18. Çalışmaların mevsimlik iş olup olmadığının, işin ve işyerinin özelliğine göre titizlikle irdelenmesi gereği de göz ardı edilmemelidir.
19. Somut olayda; davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde haftanın yedi günü olmak üzere yaz sezonu olan 1 Nisan ilâ 1 Kasım ayları arasında saat 06.00’dan 22.00’a kadar, kış sezonu olan 1 Kasım ilâ 1 Nisan ayları arasında ise saat 08.00’den 20.00’a kadar aralıksız çalıştığını ileri sürmüştür. Davalı vekili ise; davacı işçinin fazla çalışma, ulusal bayram ve genel tatil ile hafta tatili ücreti alacaklarının bulunmadığını, tahakkuk edenlerin tamamını aldığını savunmuştur.
20. Mahkeme tarafından hükme esas alınan 24.12.2013 tarihli ek bilirkişi raporunda, davacının davalıya ait işyerinde 07.08.2007-31.10.2007 ile 05.04.2008-03.11.2011 tarihleri arasında kesintisiz çalıştığına ilişkin Sosyal Güvenlik Kurumu (Kurum) kayıtları dikkate alınarak davacı işçinin 3 yıl 10 ay 19 gün çalışmasının bulunduğu kabul edilmiştir.
21. Bununla birlikte davalı tarafça sunulan 2007 yılı Ağustos ilâ Ekim ayları arasındaki bordrolar ile 2008 yılı Nisan ilâ 2011 yılı Kasım aylarına ait imzalı bordroların incelenmesinde; her yıl nisan ile kasım ayları arasında davacıya fazla çalışma ücreti ödendiği, aralık ile mart ayları arasında ise fazla çalışma ücreti tahakkuku bulunmadığı görülmüştür.
22. Öte yandan 10.07.2012 tarihli İlçe Emniyet Müdürlüğü yazısında davalı işverenin dilekçeleri doğrultusunda davalıya ait otellerin 2007 ilâ 2011 arası yıllar için her yıl nisan ayında açıldığı kasım ayında kapandığı bildirilmiştir.
23. Davacı ve davalı tanıkları, davacının davalıya ait işyerinde teknik servis elemanı olarak yaz ve kış mevsimlerinde ara vermeksizin çalıştığını beyan etmişlerdir.
24. Bu durumda davacının kesintisiz çalışma yaptığına ilişkin Kurum kayıtları ile davalı tarafça sunulan tüm çalışma dönemini kapsayan ve yılın her ayı için düzenlenen imzalı bordroların bulunması, taraf tanıklarının davacının davalıya ait işyerinde teknik servis bölümünde tüm yıl ara vermeksizin çalıştığına dair beyanları ile davalı tarafın yargılama sırasında ve temyiz dilekçesinde davacının çalışmasının mevsimlik iş olduğuna dair savunmasının bulunmaması karşısında davacı işçinin davalı işyerinde sürekli çalıştığının kabulü gerekir.

25. Diğer taraftan dosya kapsamı ile davacının teknik servis bölümünde teknik servis elemanı olarak sürekli çalıştığı sabit olduğundan davalı şirkete ait otelin belirli dönemlerde kapalı olup olmadığına dair araştırma yapılmasının önem arz etmediği sonucuna varılmıştır.
26. O hâlde direnme kararı yerindedir.
27. Ne var ki, bozma nedenine göre taraf vekillerinin sair hususlara ilişkin temyiz itirazları incelenmediğinden bu konuda inceleme yapılmak üzere dosya Özel Daireye gönderilmelidir.

IV. SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
Direnme uygun bulunduğundan taraf vekillerinin sair yönlere ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın 9. HUKUK DAİRESİNE GÖNDERİLMESİNE,
Karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 06.10.2020 tarihinde oy birliği ile kesin olarak karar verildi.