Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/950 Esas 2018/10468 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/2, 62/1, 53/1-3, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin, sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
Sanığın talimat ile alınan beyanından sonra mahkemece 25.03.2015 tarihli celsede, müştekiler ve tanığın zorla getirilmesine karar verilerek bir sonraki celsenin 15.04.2015 tarihinde yapılmasına karar verildiği halde müştekilerin hazır olması nedeniyle ayı gün 25.03.2015 tarihinde resen celse açılarak sanığın yokluğunda ve resen açılan celseden haberdar edilmeden hakkında mahkumiyet hükmü kurulmasının CMK’nın 193. maddesine aykırılık oluşturduğunun gözetilmemesi,
Kabule göre de;
5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 07.11.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.