Sahte fatura kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/3384 Esas 2020/2146 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanığın 2008 takvim yılında sahte fatura kullandığının iddia olunması, dosyada mevcut faturaları düzenleyen mükellefler hakkında düzenlenen karşıt inceleme raporlarının içeriği de nazara alınarak, suça konu faturaların satılan hizmet maliyeti içindeki payının % 78 gibi yüksek bir orana tekabül etmesi, giderlerin büyük çoğunluğunun iki ay gibi kısa bir sürede yapılmış olması ve nakliyecilik faaliyeti ile iştigal eden sanığın bu kadar akaryakıtı kullanacak ticari kapasitesinin bulunmaması ve fatura bedellerinin ödendiğine dair ticari teamüllere uygun herhangi bir belge ibraz edilmemesi karşısında; 5271 sayılı CMK’nin 217. maddesi uyarınca duruşmadan edindiği kanaate göre delilleri değerlendirip, sanığın suç kastı ile hareket ettiği yönünde vicdani kanıya ulaşan Mahkemenin takdir ve kabulünde bir isabetsizlik görülmediğinden, tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, hükümde düzeltme nedeni dışında bir isabetsizlik görülmediğinden, sanığın diğer temyiz nedenlerinin reddine, ancak;
Aydın Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 13.04.2017 tarih ve 2014/3282 esas sayılı iddianamesi ile mütalaa ve vergi suçu raporuna uygun olarak sanık hakkında, “2008 takvim yılında sahte fatura kullanma” suçundan kamu davası açıldığı, temyize konu kararın gerekçesinde, sadece bir bölümde ""düzenlediği"" şeklindeki maddi hata dışında esasen sanığın 2008 takvim yılında sahte fatura kullandığı ve bu şekilde vergi usul kanununa muhalefet suçunu işlediği kabul edilmesine karşın, hüküm bölümünde "sahte belge düzenleme..." ibaresine yer verilmek suretiyle çelişkiye neden olunması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasından “sahte belge düzenleme” ibaresinin çıkartılarak yerine “sahte fatura kullanma” ibaresinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 05.03.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.