12. Ceza Dairesi 2018/4783 E. , 2018/10455 K.
"İçtihat Metni"Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Özel hayatın gizliliğini ihlal
Hüküm : CMK’nın 231/11. maddesine göre açıklanan TCK"nın 134/1, 62. maddeleri gereğince mahkumiyet
Özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, 08.08.2011 tarihinde işlediği sabit görülen özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan dolayı TCK"nın 134/1, 62. maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve CMK’nın 231/5. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Adana 4. Sulh Ceza Mahkemesinin 04.05.2012 tarihli, 2011/1605 esas, 2012/1569 sayılı kararının temyiz edilmeden 04.06.2012 tarihinde kesinleşmesinin ve kesinleşme tarihinden itibaren 5 yıllık denetim süresinin başlamasının ardından, Adana 14. Asliye Ceza Mahkemesinin 13.10.2015 tarihli, 2015/275 esas, 2015/708 sayılı kararı ile 28.02.2015 tarihinde işlediği sabit görülen hakaret ve görevi yaptırmamak için direnme suçlarından dolayı TCK"nın 125/3-a-4, 43/1, 62/1, 51/3, 53/1. maddeleri gereğince 1 yıl 5 ay 15 gün hapis ve aynı kanunun 265/1, 43/1, 62/1, 51/3, 53/1. maddeleri gereğince 6 ay 7 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin mahkumiyet hükümleri 04.05.2015 tarihinde kesinleşen sanık hakkında, denetim süresi içerisinde kasıtlı bir suç işlemesi nedeniyle ihbarda bulunulmasını müteakip, duruşma açılarak, sanığın savunması alınıp, 04.05.2012 tarihli hükmün CMK"nın 231/11. maddesi gereğince açıklanmasına ilişkin Adana 22. Asliye Ceza Mahkemesinin 24.02.2016 tarihli, 2015/1022 esas, 2016/212 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığa isnat edilen 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 134. maddesi kapsamında kalan özel hayatın gizliliğini ihlal suçunun aynı kanunun 139. maddesi uyarınca takibi şikâyete bağlı suçlardan olmasına nazaran, mağdurun 04.05.2012 tarihli sanığında hazır olduğu duruşmada sanık hakkındaki şikayetinden vazgeçmesi karşısında sanık hakkında düşme kararı verilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususta aynı kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; sanık hakkındaki davanın TCK"nın 134, 139/1, 73/1 ve CMK"nın 223/8. maddeleri gereğince DÜŞMESİNE, 07.11.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
