Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2018/16403 Esas 2018/27307 Karar Sayılı İlamı
Esas No: 2018/16403
Karar No: 2018/27307
Karar Tarihi: 17.12.2018
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2018/16403 Esas 2018/27307 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Davacının ücreti ve muvazaa olgusu daha önce açılan davada kesinleştiği için temyize konu edilemez. Davalının sadece özelleştirme tarihine kadar olan dönem için talepte bulunulduğu ve özelleştirme tarihinden sonraki dönem uyuşmazlık konusu olmadığı için hüküm altına alınan toplam miktar temyiz kesinlik sınırını aşmayacak şekilde kaldı. Bu sebeple, davalının temyiz istemi kanunların 362/1-(a), 366. ve 352. maddeleri uyarınca reddedildi ve peşin alınan temyiz karar harcı istek halinde ilgiliye iade edildi.6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362/1-(a) maddesi, kesinlik sınırını açıklayarak, miktar veya değeri temyiz kesinlik sınırını geçmeyen davalara ilişkin nihai kararlarının temyiz edilemez olduğunu belirtmektedir. Kanunun 366. maddesi, kesinlik sınırı konusunda kamunun korunması amacını açıklayarak, kesinlik sınırının kamu düzeni ile ilgili olduğunu belirtmektedir. Kanunun 352. maddesi ise, kararın kesinleştiği tarihten itibaren kanunun belirlediği süre içinde temyiz edilmediği takdirde kararın kesinleşeceğini açıklamaktadır.
