MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki menfi tespit davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -
Davacı vekili, davalı ile müvekkili şirket arasındaki bayilik sözleşmesine göre müvekkili şirketin davalıya 125.000-TL tutarında teminat mektubu verdiğini, sözleşmenin resmen olmasa da herhangi bir ticari faaliyet gerçekleşmediğinden fiilen Nisan 2008 sonu itibariyle sona erdiğini, buna rağmen davalı tarafça çeşitli aralıklarla faturalar gönderilmeye devam edildiğini, bu faturaların karşılığı malların gerçekte alınmamış olmasına rağmen, davalı ile mutabık kalınarak 67.500-TL" nin davalı hesabına havale edildiğini, davalı şirketçe tek taraflı olarak hesaplanan 53.436,19-TL" lik vade farkı faturasının ise kabul edilmeyerek iade edildiğini, ayrıca mutabık kalınan meblağın ödenmesinden sonra da davalının 29.397,16-TL tutarında yeni bir borç çıkarttığını, bu borcun da müvekkili tarafından kabul edilmesine rağmen, hizmeti alınmayan tüm bu fatura bedellerine davalı şirketçe tek taraflı olarak faiz yürütülmüş olup, bunun ise kabulünün mümkün olmadığını, müvekkili şirketin 2008 Nisan-Ekim dönemine ilişkin cari hesap kayıtları incelendiğinde ticari defterlerindeki toplam borç tutarının 31.322.47-TL olduğunu ve bu miktar borcu kabul ettiklerini, bu nedenle davalının paraya çevrilmesini istediği teminat mektubunun borçlu olduklarını kabul ettikleri miktarı aşan kısmı bakımından müvekkilinin borçlu olmadığının tespitini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, taraflar arasında Yetkili Satıcılık Sözleşmesi ve Servis Sözleşmesi, Audi Yetkili Servis Sözleşmesi ve DOD C tipi Yetkili Satıcılık Sözleşmeleri akdedildiğini, davacı şirketin akdi yükümlülüklerini yerine getirmemesi ve gayrifaal olması nedeniyle tüm sözleşmelerin müvekkili tarafından 05.02.2009 tarihli ihtarname ile feshedildiğini, öncesinde sona ermenin sözkonusu olmadığını, zira sözleşmenin fesih hükümleri açık olup, davacının tek taraflı iradesi ile sonlandırılamayacağını, faturaların sözleşmelerin devam ettiği süreye ilişkin olup, davacıdan 86.286,91-TL alacaklı olduklarını beyanla, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece yapılan yargılama sonucunda, alınan bilirkişi raporuna göre, taraflar arasında sözleşmede yer almamasına rağmen vade farkı uygulamasının fiilen uygulanmakta olduğu, diğer yandan davacı defterlerine göre 31.322,47-TL tutarında davacının davalıya borcu bulunduğu, vade farkı faturasının da kabul edilmesi ile toplam 86.286.91-TL tutarında davacının davalıya borçlu olduğu sonucuna ulaşıldığı, buna göre davacının davasını ispatlayamadığı gerekçeleriyle, davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, 25.03.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.