Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki alacaklı vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Sair temyiz itirazları yerinde değil ise de;
İİK.nun 4949 Sayılı Kanun ile değişik 68/son fıkrasının ilk cümlesi aynen; "itirazın kaldırılması talebinin esasa ilişkin nedenlerle kabulü halinde borçlu, talebi aynı nedenlerle reddi halinde ise alacaklı, diğer tarafın isteği üzerine tazminata mahkum edilir" yasal düzenlemesine içermektedir. İcra Mahkemesince, alacaklının itirazın kaldırılması istemi sadece takip dayanağı belgenin (zamanaşımına uğraması sebebiyle) İİK.nun 68/1 maddesinde belirtilen belge niteliğinde olmadığından bahisle, işin esası incelenmeksizin reddedildiğinden, bu nedenle borçlu yararına tazminat verilmesi için aynı maddenin son bendinde öngörülen (talebin esasa ilişkin nedenlerle reddi) şeklindeki koşul oluşmadığından, alacaklının tazminatla sorumlu tutulması isabetsiz olup, hükmün bu nedenle bozulması gerekir ise de, anılan yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını zorunlu kılmadığından kararın düzeltilerek onanması gerekmiştir.
SONUÇ  : Alacaklı vekilinin temyiz itirazlarının kısmen kabulü ile Kütahya İcra Mahkemesinin 26.06.2009 tarih ve 2009/82 Esas -362 sayılı kararının hüküm kısmında yer alan "%40 inkar tazminatının davacıdan tahsiliyle davalıya verilmesine" sözcüklerinin silinerek hüküm fıkrasından çıkalmasına, kararın düzeltilen bu şekliyle İİK 366 ve HUMK’nun 438. maddeleri uyarınca (ONANMASINA), mahkeme kararı düzeltilerek onandığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, 01.03.2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.