Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/1471 Esas 2018/10396 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3, 50/4, 50/1-a, 52/4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki çekici ve dorse ile üç yönlü kavşakta sola dönmek isterken, sağdan gelen katılan ..."nın otomobilinin sol ön kısımlarına kendi çekicisinin sağ ön teker kısmı ile çarparak katılanların yaralanmasına sebep olduğu olayda, sanığın "dur" trafik işaret levhasına uyarak durup, seyrine göre sağından gelen trafik akımını kontrol ederek bu araçlara ilk geçiş hakkını vererek, kavşak ada içerisinden çıkışını ve dönüşünü yapması gerekirken bunu yapmayarak asli kusurlu olduğu, katılan ..."nın ise kullandığı araç ile bölünmüş taşıt yoluna girerken kavşak ada depolama içerisindeki aracı gördüğünde bu aracın çıkacağını düşünerek her an durabilecek derecede hızını azaltarak kavşağa girmesi gerekirken bunu yapmayarak tali kusurlu olduğu yönündeki 03/04/2015 havale tarihli bilirkişi raporu, oluş ve dosya kapsamına uygun olduğundan, tebliğnamedeki yetersiz bilirkişi raporunun hükme dayanak alındığına yönelik bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın sair temyiz itirazlarının reddine; ancak,
Koşulları oluşmadığı halde sanığın atılı suçu bilinçli taksirle işlediğinden bahisle TCK"nın 22/3.maddesi uygulanarak sanık hakkında fazla ceza tayini,
Kabule göre de;
1-Bilinçli taksirle yaralama suçunu işlediği kabul edilerek cezalandırılmasına karar verilen sanık hakkında bilinçli taksir halinde uygulanamayacak olmasına karşın, verilen uzun süreli hapis cezasının TCK’nın 50/4.maddesi yollamasıyla 50/1-a.maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmesine karar verilmesi,
2-Sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi esnasında, adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının belirtilmemesi suretiyle TCK‘nın 52/3.maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 06/11/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.