4. Hukuk Dairesi Esas No: 2017/2332 Karar No: 2020/340 Karar Tarihi: 04.02.2020
Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2017/2332 Esas 2020/340 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Davalılar arasında zimmet eylemi nedeniyle maddi tazminat davası görülmüştür. Mahkemece, bazı davalıların reddine ve bazı davalıların kabulüne karar verilmiştir. Davalıların bazılarına yapılan tebligatlar yasa dışı olduğundan, dosya geri çevrilerek yeniden işlem yapılması ve temyiz süresinin beklendikten sonra Mahkeme kararının Yargıtay'a gönderilmesi kararlaştırılmıştır. Kanun maddeleri ise 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10. ve 21. maddeleridir. Kanun, tebligatın öncelikle bilinen en son adrese çıkartılması, bu adreste tebliğ edilemeyerek iade edilmesi halinde ise mernis adresine çıkartılması gerektiğini belirtmektedir.
4. Hukuk Dairesi 2017/2332 E. , 2020/340 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve diğerleri aleyhine 24/02/2006 gününde verilen dilekçe ile zimmet eylemi nedeni ile maddi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın ..., ... ve ... yönünden reddine, davalılar ... ve... yönünden kabulüne dair verilen 23/12/2014 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davalı ... ... tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü. Dava; zimmet eylemi nedeni ile maddi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece yapılan yargılama sonucunda davalılar ... (mirasçıları;dahili davalılar ..., ..., ...), ... ve ... yönünden reddine; davalılar ... ve ... yönünden kabulüne karar verilmiş; hüküm davalı ... vekili tarafından temyiz edilmiştir. 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10. maddesinin 1. fıkrasına göre tebligat, muhatabın bilinen en son adresine yapılır. Aynı maddenin, 6099 sayılı Kanun ile eklenen 2. fıkrasına göre ise, bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat bu adrese yapılır. Aynı Kanunun 21. maddesinde ise muhatabın adresinde bulunmaması halinde yapılacak işlemler ve bu kapsamda 21/1 maddesinde muhatabın adresten geçici olarak ayrılmış olması halinde tebligat usulü, 21/2 maddesinde ise mernis adresine tebligat usulü düzenlenmiştir. Bu yasal düzenlemeler kapsamında tebligatın öncelikle bilinen en son adrese çıkartılması, bu adreste tebliğ edilemeyerek iade edilmesi halinde ise mernis adresine çıkartılması gerekmektedir. Davalılar ... ve ..."a yapılan gerekçeli kararın tebliğinin incelenmesinde; tebligatın anılan davalıların doğrudan mernis adreslerine yapıldığı ve tebliğ evrakının iade olduğu, sonrasında davalıların mernis adreslerine 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 35.maddesine göre yapıldığı anlaşılmıştır. Davalı ..."e yapılan tebliğin incelenmesinde, tebligatın öncelikle bilinen adresine yapılmak istenildiği ancak iade gelmesi üzerine mernis adresine Tebligat Kanunu"nun 35.maddesine göre yapıldığı görülmüştür. Ayrıca dahili davalı ..."a yapılan gerekçeli kararın tebliği doğrudan mernis adresine anılan Kanunun 21/1.maddesine göre yapılmış olduğu anlaşılmakla, yapılan tebligatlar usulüne uygun değildir. Şu hâlde; mahkemece yukarıda bahsedilen yasal düzenlemeler kapsamında tebligatın öncelikle bilinen en son adrese çıkartılması, bu adreste yapılamayarak iade edilmesi halinde ise mernis adresine çıkartılması gerekmektedir. Mahkemece anılan eksikliğin giderilmesi için dosyanın geri çevrilmesi gerekmiştir. SONUÇ: Yukarıda açıklanan şekilde işlem yapılıp, eksiklikler tamamlandıktan ve temyiz süresi beklendikten sonra Yargıtay’a gönderilmesi için dosyanın mahal mahkemesine GERİ ÇEVRİLMESİNE 04/02/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.