Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 2014/3871 Esas 2014/10405 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : SERİK 1. ASLİYE HUKUK(AİLE) MAHKEMESİ
TARİHİ : 02/10/2013
NUMARASI : 2012/543-2013/697

Taraflar arasında görülen tedbir nafakasının artırılması davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dilekçesi ile; 30.03.2011 tarihinde kesinleşen karar ile davacı ve müşterek iki çocuk lehine 150"şer TL tedbir nafakasına hükmedildiğini, aradan geçen zamanda bu nafakanın yetersiz kaldığını iddia ederek, 300"er TL"ye arttırılmasını talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili dilekçesi ile; davacının kendine ait meskeni olmasına rağmen davalının kirada oturduğunu, önceki nafakayı ödemekte bile zorluk çektiğini, ekonomik durumunun kötü olduğunu savunarak davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece; tarafların sosyal ve ekonomik durumları, davalının aldığı aylık maaş, bakmakla yükümlü olduğu kişiler ekonomik ve sosyal durumu ile daha önce bağlanan nafaka miktarları dikkate alınarak nafakanın artırılmasının davalı tarafı yoksul duruma düşüreceği kanaatine varıldığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
TMK. 186/3.maddesi uyarınca eşler birliğin giderlerine güçleri oranında emek ve malvalıkları ile katılırlar. Yasanın 195.maddesine göre de; evlilik birliğinden doğan yükümlülüklerin yerine getirilmemesi veya evlilik birliğine ilişkin önemli bir konuda uyuşmazlığa düşülmesi halinde eşler ayrı ayrı veya birlikte hâkimin müdahalesini isteyebilirler. Aynı yasanın 197.maddesine göre de; eşlerden biri ortak hayat sebebi ile kişiliği, ekonomik güvenliği veya ailenin huzuru ciddi biçimde tehlikeye düştüğü sürece ayrı yaşama hakkına sahiptir. Bu durumda, hâkim eşlerden birinin istemi üzerine birinin diğerine yapacağı parasal katkıya ilişkin önlemi alır.
Hal ve şartların değişmesi durumunda da, tedbir nafakasının arttırılmasına da karar verilebilir.
Somut olayda; davacının ilkokul mezunu olup ev hanımı olduğu, gelirinin olmadığı, ailesine ait evde ailesi ile birlikte yaşadığı, davalının ise bir turizm şirketinde şoförlük yaptığı, aynı iş yerinde çalışan tanık beyanlarına göre 900 TL gelirinin olduğu, kirada oturduğu, müşterek çocuklardan N.. A..nın 15 yaşında, Muhammet"in ise 6 yaşında olduğu anlaşılmaktadır.
Mahkemece; tarafların gerçekleşen sosyal ve ekonomik durumları, nafakanın niteliği, müşterek çocuklarının yaşı ve ihtiyaçları, ekonomik göstergelerdeki değişim ile TÜİK’in yayınladığı ÜFE artış oranı ve özellikle nafaka yükümlüsünün (davalı babanın) tespit edilen gelir durumu nazara alınarak, TMK"nun 4.maddesinde vurgulanan hakkaniyet ilkesine uygun bir miktar arttırım kararı verilmesi gerekirken, yukarıdaki gerekçe ile davanın reddi doğru görülmemiş bozmayı gerektirmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 25.06.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.