MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen davada ... 7. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 13/05/2015 tarih ve 2014/1942-2015/224 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili; davalı şirketin ..."da faaliyet gösteren ... ve ... marka araçların bayisi olduğunu, işyeri çalışanlarından olan ... isimli kişinin müvekkilleri ve birçok kişiye indirimli sıfır km araç sattığını söyleyerek yüklü miktarda para topladığını, müvekkilleri tarafından alınan araçların teslim edilmediğini, şirket çalışanlarının şirket yönetiminden habersiz usulsüz para aldığını, işçisi tarafından bu kadar fazla araç satılırken davalı şirketin bilgisinin olmadığını iddia etmesinin basiretli bir iş adamının gösterebileceği bir davranış olmadığını, davalı şirketin kötü yönetilmesinin alacaklı olan müvekkillerini zarara uğrattığını ileri sürerek şirkete kayyum atanmasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; davacıların kayyım atanması talebinde bulunamayacağını, bu hakkın şirket pay sahiplerine ait olduğunu savunarak davanın usulden reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; 6102 sayılı TTK"nda kayyıma ilişkin düzenlemelerin 235. 412. 441. maddelerinde yer aldığı, TTK"da yapılan düzenlemelere göre asıl olanın şirketin genel kurul veya yetkili olan organlar tarafından atanan temsilciler tarafından yönetilmesi olduğu, zorunlu bazı hallerde mahkemece kayyım atanabileceği, bu tür durumlarda da sadece pay sahipleri yani şirket ortaklarının kayyım tayin edilmesini talep edebileceği, şirketle ticari ilişkisi olan veya şirketten alacaklı olduğunu iddia eden gerçek veya tüzel kişilerin kayyım tayin edilmesini talep etme hakkı bulunmadığı, davacıların alacaklı sıfatıyla bu davayı açma haklarının bulunmadığı gerekçesiyle davanın dava şartı yokluğu nedeniyle HMK 114, 115 maddeleri uyarınca usulden reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacılar vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacılar vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacılar vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 01,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenlerden alınmasına, 17/10/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.