MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK’nın 158/1-f son, 43/1, 168/1, 52/2-4, 53/1. maddeleri gereğince mahkumiyet

Nitelikli dolandırıcılık suçundan sanık hakkında verilen mahkumiyet hükmünden sonra verilen temyiz talebinin reddine dair ek karar sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
10.11.2015 tarih 2014/118 (E) ve 2015/219 (K) sayılı kararı ile verilen hükmün sanıklar ... ile sanık ... tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 23. Ceza Dairesinin 06/10/2016 tarih 2016/11602 Esas 2016/8626 Karar sayılı ilamı ile verilen bozma kararının, süresinde kararı temyiz etmeyen sanık ..."a sirayetine karar verildiği, bozma kararına uygun olarak Mahkemesince kurulan hükmün sanık ... tarafından temyiz edilmesi üzerine daha önce süresinde kararı temyiz etmeyen sanık ..."ın anılan karara ilişkin olarak temyiz hakkı bulunmadığından, Temyiz isteminin reddine dair 06/12/2011 tarih ve 2009/254; 2011/172 Esas, Karar sayılı ek kararda bir isabetsizlik görülmediğinden; bu karara yönelik sanığın temyiz itirazlarının Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 31.01.2017 tarih 2016/13-982 Esas 2017/29 sayılı kararlarıda nazara alınarak reddiyle, anılan “ek kararın” ONANMASINA, 21/02/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.