MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki istirdat davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı; elektrik enerjisi ihtiyacını davalı şirketten temin ettiğini, Danıştay 13. Dairesinin 06/04/2011 tarihli ve 2008/2695 Esas 2011/1368 Karar sayılı ilamı ile EPDK"nın 875 sayılı kurul kararının iptaline karar verildiğini, bu nedenle 2006 Eylül – 2010 Aralık döneminde Perakende Satış Hizmeti (PSH) bedelinin nispi ücret olarak tahsilinin hukuki dayanağının ortadan kalktığını, bu çerçevede davalı şirketin aynı dönemde fazladan PSH bedeli tahsil ettiğini ileri sürerek; şimdilik 5.000 TL"nin KDV"si ve ödeme tarihinden itibaren kamu alacaklarına uygulanan gecikme zammı ve gecikme zammının KDV"si ile birlikte davalı şirketten tahsilini talep etmiş; 21/03/2016 tarihli dilekçesi ile talebini 142.440,41 TL"ye artırmıştır.
Davalı; elektrik faturalarında yer alacak tüm gelir kalemleri ile ilgili düzenleme yapma yetkisinin EPDK"na ait olduğunu, davaya konu PSH bedelininde EPDK’nın düzenleyici işlem niteliğindeki kurul kararıyla uygulamaya koyduğu gelir kalemlerinden biri olması nedeniyle uygulanmasının yasal bir zorunluluk olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılama neticesinde; davanın kısmen kabulü ile 55.838,41 TL"nin 5.000 TL"sinin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle, 50.838,41 TL"sinin ıslah tarihinden işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya ödenmesine karar verilmiş; hüküm, davalı ve katılma yolu ile davacı tarafından temyiz edilmiştir.
1) Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre; davalı tarafın tüm, davacı tarafın sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.

2) Uyuşmazlıkta, tacir olan tarafların imzaladıkları 17/08/2006 tarihli Yüksek Gerilim Elektrik Enerjisi Satışına İlişkin Perakende Satış Sözleşmesi, 6762 sayılı Türk Ticaret Kanunu’nun 3 üncü maddesi uyarınca, her iki taraf için ticari iş niteliğindedir. Uyuşmazlığın ticari işten kaynaklanması nedeniyle davacı, 3095 sayılı Kanun’un 2 nci maddesinin ikinci fıkrası uyarınca temerrüt halinde avans faizi isteminde bulunabilir.
Buna göre mahkemece; hüküm altına alacağın, 5.000 TL"sinin dava, 50.838,41 TL"sinin ıslah tarihinden işleyecek avans faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesi gerekirken, dava dilekçesinde faiz türünün belirtilmediğinden bahisle alacağın 5.000 TL"sinin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile tahsiline karar verilmesi, usul ve kanuna aykırı olup bozmayı gerektirir.
Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, hükmün düzeltilerek onanması HUMK"nın 438 inci maddesinin yedinci fıkrası hükmü gereğidir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davalı tarafın tüm, davacı tarafın sair temyiz itirazlarının reddine, ikinci bentte açıklanan nedenlerle hüküm fıkrasının (1) nolu bendinde yer alan "...55.838,41 TL"nin 5.000,00 TL"si için dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile, 50.838,41 TL"si için ıslah tarihi olan 21.03.2016 tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile..." ifadesinin çıkartılarak yerine "55.838,41 TL"nin 5.000 TL"sinin davanın açıldığı 19/02/2015 tarihinden, 50.838,41 TL"sinin ıslahın yapıldığı 21/03/2016 tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile" ifadesinin yazılmasına, hükmün düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, 2.860,70 TL bakiye temyiz harcının temyiz eden davalıya yükletilmesine, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz eden davacıya iadesine, 6100 sayılı HMK"nın Geçici Madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK"nın 440 ıncı maddesi gereğince kararın tebliğinden itibaren 15 günlük süre içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 21/09/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.