MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma, suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi
HÜKÜM : Sanık ... hakkında TCK"nın 155/2, 62, 52 ve 51. maddeleri gereğince mahkumiyet
Sanık ... hakkında suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi suçundan beraat

Sanık ... hakkında hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan verilen mahkumiyet hükmü ile sanık ... hakkında suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi suçundan verilen beraat hükmü, müşteki tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü,
Müştekinin 07/07/2010 tarihli duruşmada, “şikayetçi olduğunu ve zararının giderilmediğini” beyan etmesine ve bu beyanın katılma iradesini içermesine rağmen, mahkemece müştekiye davaya katılma hakkı olduğu hatırlatılmadığı gibi katılma hususunda olumlu yada olumsuz herhangi bir karar da vermediği anlaşılmış olup, müştekinin 5271 sayılı CMK"nın 260/1. maddesine göre, sanıklar hakkında kurulan hükmü temyize hakkı bulunduğu anlaşılarak, aynı Kanun"un 237/2. maddesi uyarınca katılmasına karar verilerek yapılan incelemede,
İnşaat boyacılığı işi ile uğraşan sanık ...’nın, suç tarihinde inşaat iskelesi ve kalıp malzemeleri satış ve kiralama işi ile uğraşan katılanın işyerine gelerek, toplam değeri 35.000 TL olan 700 adet dış cephe kaplama iskelesini günlüğü 35 TL’ye kiraladığı, ancak aradan uzun bir zaman geçmesine rağmen sanığın bu malları iade etmediği, bunun üzerine durumdan şüphelenen katılan tarafından yapılan araştırmada, sanık ...’nın bu malzemelerden 7.000 TL’lik kısmını 3.500 TL’ye sanık ...’e sattığı, bu surette sanık ...’nın hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunu, sanık ...’in ise suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi suçunu işlediği iddia olunan somut olayda,
1) Sanık ... hakkında suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi suçundan verilen beraat hükmüne yönelik yapılan temyiz başvurusunun incelenmesinde,
Sanığın tüm aşamalarda suça konu malzemelerin bedelini ödeyerek aldığına dair savunması ile sanığın satın aldığı suça konu malzemelerin suç konusu olduğunu bildiğine dair katılanın soyut beyanı dışında her hangi bir delil elde edilememesi karşısında, sanığın cezalandırılabilmesi için her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı deliller elde edilemediğinden verilen beraat hükmünde bir isabetsizlik görülmemiş olup, tebliğnamede bozma isteyen hususa iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılanın suçun sübut bulduğuna yönelik temyiz itirazının reddiyle hükmün ONANMASINA,
2) Sanık ... hakkında hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik yapılan temyiz başvurusunun incelenmesinde,
Sanık ile katılan arasında kira sözleşmesi ile suça konu dış cephe kaplama iskelesinin kiralama işi yapıldığı ve taraflar arasında hizmet ilişkisi bulunmadığı anlaşılmakla, sanık ...’nın eyleminin “6763 sayılı Kanunun ile uzlaşma kapsamına” alınan 5237 sayılı TCK"nın 155/1 maddesinde öngörülen güveni kötüye kullanma suçunu oluşturduğu gözetilmeden, suç vasfında yanılgıya düşülerek yazılı şekilde hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan mahkumiyete hükmolunması,
Kabule göre de;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 18/06/2013 tarih ve 2012/15-1351-2013/328 E-K sayılı ilamında da vurgulandığı üzere, “sanığın, katılana 35.000 TL zarar verdiğinin kabul edilmesi karşısında; mahkemece dayanılan, suçun işleniş biçimi ve failin kastının ağırlığı gerekçelerine göre, temel cezasının tayininde 5237 sayılı TCK"nın 3. ve 61. maddesinde sayılan cezanın bireyselleştirilmesindeki ölçütler ve suça konu değer esas alınarak takdirin kullanılmasıyla alt ve üst sınırlar arasında makul bir belirleme yapılması gerekirken, hak ve nesafet kuralları ile orantılılık ilkesine aykırı olarak hapis ve adli para cezasının alt sınırdan tayini ile yazılı şekilde eksik cezaya hükmolunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılanın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 20/02/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.