2863 sayılı Kanuna aykırılık - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/927 Esas 2021/2140 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 2863 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : 2863 sayılı Kanunun 65/1, TCK"nın 62/1,
52/1-2, 53. maddeleri gereğince mahkumiyet

2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Trabzon Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulunun 19/05/1998 tarih ve 3148 sayılı kararı ile tescil edilip, Trabzon Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Bölge Kurulunun 18/02/2010 tarih ve 2529 sayılı kararı ile sınırları yeniden düzenlenen doğal sit alanı içerisinde mevcut eski yapının yerine 120 metre kare ebadında yeni yapı inşa ettiği, Çamlıhemşin Belediye Başkanlığınca düzenlenen 14/10/1998 tarihli hoparlör ilan zabıt varakası ve 10/05/2010 tarihli hoparlör ilan tutanağına, kaymakamlık personelince tanzim edilen 15/04/2010 tarihli askı ilan tutanağına ve Yaylaköy Köyü muhtarı ile azaları tarafından imzalanan 17/09/2009 tarihli ilan tutanağına göre, 19/05/1998 tarih, 3148 sayılı ve 18/02/2010 tarih, 2529 sayılı kurul kararlarının mahallinde mutat vasıtalarla halka duyurulmuş olduğu, kaldı ki sanığın da kovuşturma aşamasında yaptığı savunmada, köyün sit alanı olduğunu bildiğini söylediği, mahallinde yapılan keşif neticesinde düzenlenen bilirkişi raporlarında, eylemin inşai ve fiziki müdahale niteliğinde olduğunun ve sanığın eylemi neticesinde doğal sit alanına zarar verildiğinin belirtildiği dikkate alınarak sanığın eyleminin 2863 sayılı Kanunun 65/1. maddesinde düzenlenen suçu oluşturduğu anlaşılmakla;
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın eksik incelemeye dayalı olarak verilen mahkumiyet kararının usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Ödenmeyen adli para cezasının hapis cezasına çevrileceği ihtarı yapılırken dayanak kanun maddesi olan TCK’nın 52/4 maddesinin belirtilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden (1) nolu hüküm fıkrasının 5 nolu bendinin
başına “belirlenen” ibaresinden önce gelmek üzere “TCK’nın 52/4. maddesi uyarınca"" ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 02/03/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.