Genel güvenliği tehlikeye sokacak şekilde taksirle yangına neden olma - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2016/11688 Esas 2017/13545 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Genel güvenliği tehlikeye sokacak şekilde taksirle yangına neden olma
HÜKÜM : Hükümlülük


Gereği görüşülüp düşünüldü:
24.03.2016 tarihli dilekçeyle şikayetçi Orman İdaresi vekilinin davaya katılma talebinde bulunduğu ancak 25.03.2016 tarihinde katılma talebinin reddedildiği anlaşılmakla; 5271 sayılı CMUK.nun 237/2 ve 260. maddeleri uyarınca suçtan zarar gören Orman İdaresinin katılan, vekilinin ise katılan vekili olarak davaya kabulüne karar verilmiş; ayrıca bozma öncesi kurulan 05/04/2011 tarihli hükümde sanık ... hakkında da mahkumiyet kararı verildiği, Cumhuriyet Savcısı tarafından bu hüküm de temyiz edildiği halde 16/03/2015 tarihli bozma ilamında sehven bu sanık yönünden temyiz incelemesinin yapılmamış olduğu anlaşıldığından, 05/04/2011 tarihli hükmün hukuki varlığını devam ettirmesine rağmen kurulan 18/05/2016 tarihli ikinci hükmün hukuki değerden yoksun olduğu kabul edilmiş, Sulh Ceza Mahkemeleri kapatılmış olduğundan görev hususu yeniden bozma nedeni olarak kabul edilmemiş ve inceleme bu sanık yönünden 05/04/2011 tarihli hükme, diğer sanıklar için ise 18/05/2016 tarihli hükme özgülenmiştir.
Bozmaya uyularak; yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinden gösterilen kanıtlara, mahkemenin yargılama sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre; suça konu yerin 3 hektardan büyük ve özel orman vasfında olması nedeniyle sanıkların eyleminin, 6831 sayılı Kanun"un 110/3. maddesinde düzenlenen taksirler orman yangınına sebebiyet verme suçunu oluşturduğu gözetilmeden suç vasfında yanılgıya düşünülerek yazılı şekilde genel güvenliğin taksirle tehlikeye sokulması suçundan hüküm kurulması,
Yasaya aykırı, Cumhuriyet Savcısı, katılan ... İdaresi vekili, sanıklar ... ve ... ile sanıklar ... ve ... müdafiilerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 30.11.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.