Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2008/5117 Esas 2008/15296 Karar Sayılı İlamı

Davacı,  murisinin iş kazası sonucu ölümünden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  kısmen  kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, taraf  vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-Dosyadaki delillere,toplanan belgelere ve hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davacı ve davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazlarının reddine karar  gerekmiştir.
Dava sigortalı V.O.’ın  25.05.1995 tarihinde geçirdiği iş kazası sonucu ölümü nedeniyle davacı anne D., baba C.in maddi ve manevi tazminat istemi ile kardeşleri F. ,H. S.,İ.,B.,T.ve Ş.’ın manevi tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece davacılar D.ve C.in ölen sigortalı V.ın desteğini almadıkları gerekçesiyle maddi tazminat istemlerinin reddine karar verilmişsede varılan sonuç doğru değildir.
Dosya içeriğinden  sigortalının bekar olarak 25.05.1995  tarihinde ölümünden sonra anne ve babasının S.S.K."na müracaat ederek aylık tahsisi talebinde bulundukları,  Kurumca yapılan tahkikat sonucunda sigortalının anne ve babasına hak sahipliğine ilişkin kanat bildirildiğinden ölüm aylığı bağlandığı ancak davalı iş veren Konut Yapı Kooparatifinin açmış olduğu tesbit davası sonucunda Samsun İş Mahkemesinin 2002/902E,2003/27 K sayılı kararı ile davacıların sigortalı çocuk V.ın  desteğini almadıkları geçimlerine katkısının bulunmadığı  tesbit olunarak bağlanan aylığın iptaline karar verilmiştir.Adı geçen karar Yargıtay denetiminden geçerek kesinleşmiştir.
Sigortalının ölüm tarihinde  ve davacıların aylıklarının iptal edildiği   tarihte  yürürlükte bulunan  506 sayılı  Yasa"nın 24. maddesinde " geçimi  sigortalı tarafından sağlandığı  belgelenen "  ibareleri 29.7.2003  tarihli 4958 sayılı Yasa"nın  35. maddesi ile değiştirilerek " sosyal güvenlik kuruluşlarına tabi  çalışmayan veya 2022 sayılı yasaya göre  bağlanan  aylık hariç olmak üzere  bunlardan her  ne ad altında  olursa olsun  gelir veya aylık  almayan "  ibareleri  getirilmiştir.  Bu tür yasaların yürürlüğe girmeleri ile birlikte  derhal tesirini husule getireceği  tartışmasızdır. Bu gibi durumlarda kanunların geriye  yürümesi değil ani etkisi söz konusudur. H.G.K."nun 06.04.2005 tarihli, 2005-10-183 Esas, 2005-241 Karar nolu kararıda bu yöndedir.
Hal böyle olunca;Davacı anne ve babaya  yasa değişikliğinin yürürlüğe girdiği 6.8.2003 tarihinden itibaren aylığa hak kazandığının tesbiti amacıyla herhangi bir sosyal güvenlik kuruluşuna tabi olarak çalışıp çalışmadıkları ve  2022 sayılı yasaya göre bağlanan aylıklar hariç bunlardan her ne ad altında olursa olsun gelir veya aylık alıp almadıkları araştırılmalı ve çalışmalarının olmadığı ve aylık almadıklarının tesbiti halinde ise davacılar D. O.ve C.O.a aylık bağlanması için SGKB müracaat edilmesi giderek dava açmak üzere mehil verilerek oluşacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken bu    maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin yazılı şekilde hüküm kurulmuş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde,tarafların bu yönleri amaçlayan  temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA,temyiz harcının istek halinde taraflara iadesine, 07.10.2008  gününde oybirliğiyle karar verildi.