Taksirle Öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/12222 Esas 2018/10255 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Öldürme
Hüküm : Sanıklar hakkında ayrı ayrı; TCK"nın 85/1, 62/1, 50, 52, 52/4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hükümler, sanıklar müdafiileri ve katılan tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Katılan ..."ın sanıkların mahkumiyetine ilişkin hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Katılanın yokluğunda verilip, 29.12.2014 tarihinde usulüne uygun şekilde tebliğ edilen hükmü 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 310/1. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süre geçtikten sonra 07.04.2015 tarihinde temyiz ettiğinin anlaşılması karşısında; temyiz isteminin aynı Kanunun 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2-Sanıklar ..., ... ve ... müdafiilerinin temyiz istemlerinin incelenmesine gelince;
Yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanıklar müdafiilerinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Olay günü maktul ..."ın, Tarsus Şehir stadı inşaatında çalıştığı sırada yüksekten düşerek yaralanması ve 02.03.2011 tarihli Adli tıp raporuna göre bu yaralanma neticesinde 10.11.2007 tarihinde vefat etmesi ile sonuçlanan olayda; dosya kapsamında mevcut tarihsiz bilirkişi heyet raporunda eksik bilgi ve belgelerin tamamlanarak dava dosyasının heyete gönderilmesi halinde ek raporla kusurluların belirlenebileceğinin belirtilmesine rağmen, mahkemece rapor kapsamında istenen bilgi ve belgelerin eksiksiz tamamlanarak ek rapor için dosyanın bilirkişi heyetine tevdii edilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde hüküm kurularak sanıklar hakkında eksik inceleme ile karar verilmesi,
Kabul ve uygulamaya göre de;
2-Sanıklar hakkında hükmedilen 2 yıl 1 ay hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında, adli para cezasına esas alınan tam gün sayısının hatalı gösterilerek 22.800.-TL yerine, 22.500.-TL olarak hesaplanmak suretiyle eksik ceza tayini ile TCK"nın 50/4. maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
3-Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saiki" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
4-Taksirle işlenen suçlarda iştirak hükümlerinin uygulanamayacağı gözetilerek, yargılama giderinin her bir sanığa sebebiyet verdikleri tutar kadar ayrı ayrı yükletilmesine karar verilmesi gerekirken, yargılama giderlerinin eşit olarak tahsiline karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanıklar müdafiilerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı kanunun 8/1. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca, CMK"nın 326/son maddesi gereğince sanıkların kazanılmış hakkı saklı kalmak kaydıyla, hükümlerin isteme uygun olarak BOZULMASINA; 25.10.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.