Müstehcenlik - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2019/11555 Esas 2020/6918 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/11555
Karar No: 2020/6918
Karar Tarihi: 10.06.2020

Müstehcenlik - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2019/11555 Esas 2020/6918 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından müstehcenlik suçu kapsamında verilen bir mahkumiyet hükmü temyiz edilmiştir. Temyiz isteği reddedilerek mahkeme kararı incelenmiştir. Ancak, sanığın beraat etmesi gerektiği halde yanlış bir şekilde mahkûmiyetine hükmedildiği ve kanuna aykırı olduğu belirlenmiştir. İlgili kanun maddesi, TCK'nın 226/4. maddesi olarak belirtilmiştir. Bu maddede \"doğal olmayan\" kavramının bireylerin cinsel yaşamının içerisinde yeri olmayan, aşağılayıcı veya toplumun geneli tarafından da doğal olarak kabul edilmeyen ilişkileri tanımladığı açıklanmıştır. Ayrıca, anal ya da oral yoldan yapılan, eşcinsel veya grup halinde bulunulan cinsel birleşmelere ait görüntüler tek başına bu kavram değerlendirilemeyeceği belirtilmiştir.

18. Ceza Dairesi 2019/11555 E. , 2020/6918 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Müstehcenlik
HÜKÜM : Mahkumiyet

KARAR

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
TCK’nın 226/4. maddesindeki “doğal olmayan” kavramının bireylerin cinsel yaşamının içerisinde yeri olmayan, aşağılayıcı veya toplumun geneli tarafından da doğal olarak kabul edilmeyen ilişkileri tanımlamaktadır. Anal ya da oral yoldan yapılan, eşcinsel veya grup halinde bulunulan cinsel birleşmelere ait görüntüler tek başına bu kavram değerlendirilemeyecektir.
İncelemeye konu olayda; dosyaya sunulan bilirkişi raporunda doğal olmayan yoldan cinsel davranışların mevcut olduğu vurgulanarak sanığın mahkumiyeti yoluna gidilmiş ise de; rapor içeriğindeki görüntülerin TCK’nın 226/4. maddesi kapsamında bulunmaması ve sanığın iş yerinde yapılan arama sonucu el konulan materyallerle ilgili sanığın aynı Kanun"un 226/1. maddesinde tanımlanan eylemlerden birini gerçekleştirdiğine dair bir tespitin de bulunmaması karşısında, bu görüntülerin niteliği ile ele geçiriliş şekli ve sayısı değerlendirildiğinde kişisel amaçlı olarak bulundurulduğunun kabulü gerektiği gözetilmeden, sanığın beraatı yerine mahkûmiyetine hükmedilmesi,
Kanuna aykırı ve ..."in temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden tebliğnamedeki isteme aykırı olarak, HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 10/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.