Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2017/2591 Esas 2018/1099 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : TCK"nın 155/2, 62, 50, 52 ,58. maddeleri uyarınca mahkumiyet


Sanığın hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın işlettiği ve fatura tahsilatı da yaptığı ... İletişim adlı dükkana, katılan tarafından muhtelif aylara ait Avea faturalı hat ödemelerini tahsil ettiği halde bu paraların ilgili GSM şirketine ödenmediği ve sanığın uhdesinde tutması suretiyle atılı suçun işlendiği iddia ve kabul edilen olayda;
Sanığın tevilli ikrarı ve savunmasında belirttiği aracı şirketin kime ait ve nerede olduğuna ilişkin delil gösterememesi, katılanın sunduğu ödeme makbuzları, oluş ve tüm dosya kapsamına göre sanığın atılı suçu işlediği sabit olmakla mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiş, sanığın aynı suçun icrası kapsamında birden fazla kere farklı zamanda para almış olması karşısında TCK"nın 43. maddesi uyarınca teselsül hükümlerinin uygulanmaması suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1)Sanık hakkında TCK’nın 155/2 maddesi uyarınca hapis ve adli para cezası belirlendikten sonra, doğrudan hükmedilen adli para cezası ile hapisten çevrilen adli para cezasının aynı Kanunun 52/2.maddesi gereği, ayrı ayrı bir gün karşılığı belirlenen miktar üzerinden paraya çevrilmesi gerektiği gözetilmeden, hükmedilen kısa süreli hapis cezasından çevrili adli para cezası ile hapis cezasının yanında belirlenen adli para cezası içtima edilerek sonuç cezanın tayin edilmesi,
2)5237 sayılı TCK"nın 58. maddesi ve 5275 sayılı Kanun"un 106. ve 108. maddeleri birlikte değerlendirildiğinde, sanık hakkında adli para cezasına hükmedilmesi durumunda, mahkumiyet kararında mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanacağının belirtilemeyeceği, sanık hakkında hükmolunan cezanın niteliği itibariyle 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesinin 6. fıkrası uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilemeyeceği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün beşinci bendindeki "neticeten (304 GÜN x20 TL) 6 080 TL " kısmı yerine, "300 gün karşılığı adli para cezasının günlüğü 20 TL"dan paraya çevrilerek 6 000 TL adli para cezası ile, 4 gün karşılığı adli para cezasının günlüğü 20 TL"dan paraya çevrilerek 80 TL" ibarelerinin eklenmesi; ayrıca hüküm fıkrasından tekerrür uygulamasına ilişkin kısmın tamamen çıkarılması suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20/02/2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.