Kasten öldürmeye teşebbüs - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/1408 Esas 2020/4790 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/1408
Karar No: 2020/4790
Karar Tarihi: 10.03.2020

Kasten öldürmeye teşebbüs - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/1408 Esas 2020/4790 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, kasten öldürmeye teşebbüs suçundan sanığın mahkumiyetine karar vermiştir. Yapılan temyiz incelemesi sonucunda, mahkeme kararı 3 sebep ile bozulmuştur. Bunlar; sanığa son söz verilmesi, gerekçe ile hüküm arasında çelişki oluşması ve sanığın kazanılmış hakkı nedeniyle sonuç cezasının indirilmesi sırasında 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesinin uygulama maddesi olarak hükümde gösterilmemesidir. Kararın bozulmasına, 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak karar verilmiştir.
Kanun maddelerinin açıklaması:
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu (CMK) 216/3. maddesi: Her duruşmada sanığa son sözünü söyleme hakkı tanınır.
- CMK’un 326/son maddesi: Bozma kararı verilen hükümler, aynı hükmün suç tarihinde uygulanmış olan kanundan daha ağır bir hüküm olmamak kaydıyla yeniden verilebilir.
- Türk Ceza Kanunu (TCK) 62. madde: Kazanılmış hak nedeniyle ceza indiriminde bulunulacağı halleri düzenlemektedir.
- TCK’nin 81/1, 35/2 ve 29/1. maddeleri: Kasten öldürmeye teşebbüs suçunu düzenleyen maddelerdir.
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Usulü Kanunu (CMUK) 321. madde: Yeniden yargılama sonucunda verilecek hükümlerin açık olarak gösterilmesini ve doğrudan doğruya yapılmasını istediği hükümlerin yazılmasını zorunlu kılar.

3. Ceza Dairesi 2020/1408 E. , 2020/4790 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs
HÜKÜM : Mahkumiyete dair

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanığa son söz verildikten sonra, sanık müdafiine de söz verilmek suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 216/3. maddesine muhalefet edilmesi,
2) Hükmün gerekçesinde, temyizin aleyhe olmaması karşısında CMUK’un 326/son maddesi uyarınca sanık hakkında TCK’nin 62. maddesinin uygulanmasına karar verildiği belirtilmesine rağmen, hükümde sanığın TCK’nin 81/1, 35/2 ve 29/1. maddeleri uyarınca verilen cezasında TCK’nin 62. maddesi uyarınca indirim yapılmaması suretiyle, gerekçe ile hüküm arasında çelişki oluşturulması,
3) Sanığın kazanılmış hakkı nedeniyle sonuç cezasının 2 yıl 1 ay hapis cezasına indirilmesi sırasında 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesinin uygulama maddesi olarak hükümde gösterilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle, 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı BOZULMASINA, 10.03.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.