Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : Beraat

Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm katılan zorunlu müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılama sonunda, yüklenen suçun yasal unsurları oluşmadığı,gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan zorunlu müdafiinin mahkemenin hatalı hukuki niteleme yaptığına, sanığın ihmale dayalı eylemsizliğinden dolayı illiyet bağının kurulduğuna yönelik temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığa yüklenen suçun, ceza hukuku bakımından taksirle yaralama suçu kapsamında değerlendirilebilecek bir olay olduğuna ilişkin maddi ve manevi bulgunun tespit edilemediği ve suçun unsurlarının oluşmadığı gerekçeleri ile sanık hakkında beraat hükmü kurulurken, uygulanan kanun maddesinin fıkra ve bendinin CMK"nın 223/2-a madde, fıkra ve bendi olarak yazılması gerektiğinin gözetilmemesi suretiyle aynı Kanun"un 232/6. madde ve fıkrasına aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının 1. bendine “BERAATİNE” ibaresinden önce gelmek üzere “CMK"nın 223/2-a maddesi uyarınca” ibaresinin yazılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 24.10.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.