Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/17386 Esas 2020/2121 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/17386
Karar No: 2020/2121
Karar Tarihi: 04.03.2020

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/17386 Esas 2020/2121 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bu mahkeme kararında, sahtecilik suçu işleyen bir sanığın mahkumiyetine karar verilmiştir. Ancak, belgenin aldatıcılık niteliği bulunmadığı için, resmi belgede sahtecilik suçunun yasal unsurları oluşmadığına dikkat çekilmiştir. Kararda, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edildiği belirtilerek, bu konuda yeniden değerlendirme yapılması gerektiği vurgulanmıştır. Bu nedenle, sanığın temyiz talepleri yerinde görülmüş ve karar bozulmuştur. Kanun maddeleri olarak ise, TCK’nin 53. maddesi ve 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi kararda yer almaktadır.

11. Ceza Dairesi 2017/17386 E. , 2020/2121 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Ayrıntıları Ceza Genel Kurulunun 14.10.2003 gün ve 232-250 sayılı, 09.10.2012 tarihli 2011/8-335 Esas ve 2012/1804 sayılı kararlarında da açıklandığı üzere, sahtecilik suçunun oluşabilmesi için belgenin nesnel olarak aldatıcılık niteliğinin bulunması ve aldatma keyfiyetinin belgeden objektif olarak anlaşılması gerektiği, muhatabın hatasından, dikkatsizlik veya özensizliğinden kaynaklanan fiili iğfalin, aldatıcılık niteliğinin varlığını göstermeyeceği cihetle, dosyada aslı bulunan suça konu belge üzerinde heyet olarak yapılan incelemede; doktor kaşesinin ve imzasının bulunduğu bölümün daksillenerek üzerine ""akli dengesi yerinde verebilir"" cümlesinin eklendiği, yapılan sahteciliğin ilk bakışta ve kolaylıkla anlaşıldığı, belgenin bu hali ile aldatıcılık niteliğinin bulunmadığı nazara alındığında resmi belgede sahtecilik suçunun yasal unsurlarının oluşmayacağı gözetilmeden, sanığın beraati yerine mahkumiyetine karar verilmesi;
Kabule göre de;
1-5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş; sanığın temyiz talepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerden dolayı, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 04.03.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.