Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2014/8027 Esas 2015/8890 Karar Sayılı İlamı

Tebliğname No : 15 - 2014/10212
MAHKEMESİ : Gaziantep 18. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 26/04/2012
NUMARASI : 2010/826 (E) ve 2012/279 (K)
SUÇ : Hırsızlık

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
I-Katılanın, akrabası olan sanığın kendi evinde misafir olduğunda kaldığı odada bulunan dolaptaki bir takım ziynet eşyalarını çaldığını, sanığın babasını arayarak durumu anlattığını ayrıca sanığında babasına altınları aldığını söylediğini belirterek sanık hakkında şikayetçi olduğu, ancak sanığın aşamalarda alınan savunmalarında, suça konu altınları katılandan borç olarak aldığını, ancak süresinde iade etmeyince katılanın hakkında şikayetçi olduğunu, katılanın ziynet eşyalarını verirken annesinin ve babasının da olduğunu, ayrıca konuya dayısı olan A. T."un da tanıklık ettiğini ve dinlenmesini talep ettiğini beyan ederek üzerine suçlamayı reddettiği anlaşılmakla; gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespiti bakımından öncelikle sanığın ve katılanın beyanlarında adı geçen kişiler mahkemece tanık olarak dinlendikten sonra tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirilerek sonucuna göre sanığın hukuki durumun tespit ve tayini gerekirken eksik araştırma ve inceleme sonucu yazılı şekilde sanığın mahkumiyetine karar verilmesi;
II-Kabule göre de;
1-Sanığın yargılama aşamasında talimatla alınan savunmasında, katılanın iki bilezik istediğini kendisinin de iki bilezik yaptırıp katılana verdiğini beyan etmesi karşısında, zararının giderilip giderilmediği katılandan sorularak sonucuna göre sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 168. maddesinde düzenlenen etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
2-Katılanın soruşturma aşamasında alınan beyanı ile yargılama aşamasında alınan beyanları arasındaki çelişki giderilerek, sonucuna göre sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK"nın 142/2-d. maddesinde düzenlenen suçu oluşturup oluşturmadığının değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
3-5237 sayılı TCK’nın 51/7. maddesi gereğince cezası ertelenen sanığın denetim süresi içinde kasıtlı bir suç işlemesi halinde, ertelenen cezanın kısmen veya tamamen infaz kurumunda çektirilmesine karar verileceği hususunun ihtar edilmesi ile yetinilmesi gerekirken yazılı şekilde, “...cezanın tamamen infaz kurumunda çektirilmesine” şeklinde belirtilmesi suretiyle infazda duraksamaya neden olunması,
4-5237 sayılı TCK’nın 53/4. maddesine göre kısa süreli hapis cezaları ertelenen kişiler hakkında aynı maddenin 1. fıkrasının uygulanamayacağı, somut olayda sanık hakkında hırsızlık suçundan hükmedilen 1 yıl 8 ay hapis cezasının TCK’nın 49/2. maddesi gereğince kısa süreli olmadığı, bu nedenle 53. maddenin 3. fıkrasına göre, mahkum olduğu uzun süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında aynı Kanun maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde belirtilen kendi alt soyu üzerindeki velayet hakkından; vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksun bırakılma güvenlik tedbirinin uygulanamayacağı ve (e) bendinde söz konusu edilen hak yoksunluğun uygulanmamasına mahkemece karar verilebileceğinin anlaşılması karşısında, kasten işlemiş olduğu suçtan dolayı hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışında kalan ve 5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinde belirtilen hakları kullanmaktan yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılanın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 27/04/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.