MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Eskişehir Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 06.05.2019 tarih ve 2018/293 E. - 2019/450 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, taraflar arasında gerçekleşen ticari alışverişten dolayı kur farkına karşılık gelmek üzere davacı şirket tarafından tanzim edilen 17.12.2014 sevk ve düzenleme tarihli ve 5.833,81 TL bedelli faturanın 19.12.2014 tarihinde davalıya tebliğ edildiğini, davalı şirketçe alınan bu faturanın davacı şirkete iade edildiğini, bunun üzerine davalıya ihtarname gönderildiğini, davacı şirket ile davalı arasındaki dövizli cari hesap ilişkisinin geçmiş yıllara dayandığını ileri sürerek taraflar arasında geçerli cari hesaptan doğan 17.12.2014 düzenleme tarihli 5.833,81 TL tutarlı kur farkı faturasını da içeren 4.429,03 USD dövizli cari hesap alacağının dava tarihinden itibaren işletilecek avans faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, taraflar arasında kur farkı ödemesi ile ilgili ve ayrıca döviz ile satış sözleşmesi yapıldığı hususunda da bir anlaşma bulunmadığını, tüm ödemelerin TL üzerinden yapıldığını, davacının mali yönden sıkışması nedeniyle bugüne kadar uygulanmayan ve döviz satım sözleşmesi olmayan bir ticaret için kur farkı isteme yoluna gittiğini savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda, taraflar arasında uzun yıllara dayalı ticari ilişki bulunduğu, taraflar arasında dövizli işlem yapılacağına dair herhangi bir sözleşmenin bulunmadığı, 14.10.2011 tarihli "kur farkı" açıklamalı faturanın da TL cinsinden düzenlendiği, davacı faturalarının dövizli fatura şeklinde olmadığı, davacının davasını kanıtlayamadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, taraflar arasındaki ticari ilişkiden kaynaklanan bakiye alacağın ve kur farkı alacağının tahsili istemlerine ilişkindir. Davacı davalıdan cari hesap alacağı bulunduğunu ispatlayamamış olup mahkemenin davacının bakiye cari hesap alacağına ilişkin isteminin reddine dair kararı yerindedir.
Davacının kur farkından kaynaklanan alacakla ilgili istemine gelince, mahkemece Dairemizin bozma ilamına uyulmuşsa da bozma gereği yerine getirilmemiş, bozma ilamında belirtilen hususlarda gerekli araştırma yapılmamıştır. Dairemizin 19.12.2017 tarihli bozma ilamında davacının kur farkı alacağını talep edebilmesi için taraflar arasındaki sözleşmede açık hüküm olması gerektiği belirtilmiş olup taraflar arasında bu konuda açık bir sözleşme olmadığı anlaşılmaktadır. Ayrıca kur farkı alacağının talep edilebilmesi için taraflar arasındaki alım satım ilişkisinin döviz üzerinden yapılmış olması, asıl faturada açıkça döviz karşılığının belirtilmesi ve döviz karşılığının süresinde ödenmemesi gerekmektedir. Mahkemece alınan bilirkişi raporunda bu hususlar irdelenmemiş, kur farkının kaynaklandığı asıl faturalar incelenmemiştir. Bu nedenle düzenlenen bilirkişi raporu eksik olup hüküm kurmaya elverişli değildir. Mahkemece yukarıda belirtilen hususlarda ek rapor alınarak davacının kur farkı alacağı oluşup oluşmadığı tespit edilerek sonucuna göre karar verilmesi gerekirken eksik incelemeye dayalı bilirkişi raporuna göre karar verilmesi doğru olmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacı yararına BOZULMASINA, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 09.02.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.