6. Ceza Dairesi Esas No: 2020/3391 Karar No: 2020/5231 Karar Tarihi: 22.12.2020
Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2020/3391 Esas 2020/5231 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, 2 sanık hakkında yapılan yargılamada, hırsızlık ve işyeri dokunulmazlığını ihlal suçlarından ceza verildiğini belirtiyor. Ancak hırsızlık suçundan verilen hükümler bozulurken, iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından 25/12/2019 tarihli hükümler tekrar kuruldu. Ancak bu hükümlerin yok hükmünde ve hukuki değerden yoksun olduğu belirlendi. Bu nedenle, sanıklar hakkında iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçu yönünden 19.01.2015 tarihli karar geçerli, hırsızlık suçu yönünden 25.12.2019 tarihli karar ise geçersiz sayıldı. Kanun maddeleri olarak ise, TCK'nın 142/2-h ve 143. maddeleri ile CMK'nın 150/3 ve 196/2. maddeleri belirtildi.
6. Ceza Dairesi 2020/3391 E. , 2020/5231 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü: Sanıklar hakkındaki 19/01/2015 tarihli hükümlerin müdafiileri tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemizce 26/03/2019 tarih ve 2018/11888 E- 2019/4721 K sayılı kararı ile sanıklar müdafiilerinin her iki sanık hakkındaki hırsızlık ve işyeri dokunulmazlığını ihlal suçları hakkında kurulan hükümleri temyiz etmesine karşın sehven sadece sanıklar hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümler incelenerek bozulmasına karar verildiği, sanıklar hakkındaki iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan verilen 19/01/2015 tarihli hüküm ile ilgili temyiz incelemesi yapılmamış olmasına rağmen sanıklar hakkında hırsızlık suçundan verilen hükümlerin bozulmasından sonraki yargılamada iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından 25/12/2019 tarihli hükümlerin tekrardan kurulduğu sanıklar hakkında iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçundan kurulan 25/12/2019 tarihli bu hükümlerin yok hükmünde ve hukuki değerden yoksun olduğu belirlenerek,sanıklar hakkında iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçu yönünden 19.01.2015 tarihli 2014/1100 E, 2015/30 sayılı karar ile hırsızlık suçu yönünden 25.12.2019 tarihli 2019/318 E. 2019/1069 sayılı kararın yapılan incelemesinde; 28.06.2014 tarihli 6545 sayılı Yasa ile değişik 5237 sayılı TCK"nın 142/2-h ve 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK’nın 150/3 ve 196/2. maddeleri uyarınca sanıklar hakkında zorunlu müdafii atanması gerektiği anlaşılmakla bu nedenle sanık ... müdafiinin temyiz talebinin reddine ilişkin tebliğnamedeki düşünceye iştirak edilmemiştir. Sannık Hasan’ın tekerrüre esas alınması gereken İzmir 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/458 E. 2013/728 K. sayılı ilamında 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesinin uygulandığı anlaşılmakla, ikinci kez mükerrir olduğunun tespiti ile cezasının 2. kez mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından, bozma nedeni yapılmamıştır. Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre sanıkların müdafiilerinin temyiz istemleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, eleştiri dışında usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 22/12/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.