Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/12045 Esas 2018/10109 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3, 62/1, 53/1. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Olay günü sanık ..."ın idaresindeki kamyonet ile iki şeritli ve iki yönlü yoldan seyirle giriş yapmak istediği bölünmüş tek yönlü yol üzerinde diğer dosya sanığı ..."ın idaresindeki araçla, dört yönlü kavşak üzerinde çarpışması neticesinde katılan ..."in vücudunda kemik kırığı oluşacak ve duyu ve organlarından birinin işlev kaybına uğrayacak şekilde, katılan ..."ın ise basit tıbbi müdahale le giderilebilir şekilde yaralandığı olayda, sanığın kontrolsüz şekilde giriş yaptığı bölünmüş yolda kazaya sebebiyet verme eyleminin TCK"nın 22/3. maddesinde tanımlı bilinçli taksir kapsamında değerlendirilemeyeceği göz önünde bulundurulmadan yazılı şekilde fazla ceza tayini,
Kabule göre de;
5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden taksirle yaralama suçundan hüküm kurulurken anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 23/10/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.