MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 09.09.2019 tarih ve 2018/797-2019/610 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davalı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, taraflar arasında sistem kullanma anlaşmalarının imzalandığını, bu sözleşmelerin 10. maddesinde davalının hangi hallerde cezai şart uygulayabileceğinin düzenlendiğini, davalı tarafından bu hükme dayanılarak müvekkiline ceza tahakkuk ettirildiğini ancak aynı maddede, müvekkilinin sözleşme hükümlerini ihlal etmesi ve ihlali davalının uyarısına rağmen sonlandırmaması halinde cezai şartın uygulanacağının hüküm altına alındığını, davalının böyle bir uyarıda bulunmadığı gibi esasen söz konusu ihlalin de gerçekleşmediğini ileri sürerek, davalıya ödenen 63.424,55 TL"nin ödenme tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan istirdadına karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın zamanaşımına uğradığını, esas yönünden ise müvekkilince tahakkuk ettirilen cezanın usulüne uygun bulunduğunu, taraflar arasındaki sözleşmenin 10. maddesi bir bütün olarak değerlendirildiğinde müvekkilinin somut olay açısından ihtar yükümlülüğünün olmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, Dairemizin bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre, davacı ... EDAŞ tarafından Ocak 2010-Ekim 2010 dönemleri için 29.03.2011 tarihli 90.211,19 Türk liralık sistem kullanım bedeli ceza ücreti iadesi faturası düzenlendiği ve bu faturanın 28.03.2011 tarihli yazı ekinde Mart 2011 ayı sistem faturasına mahsup edileceğinin belirtildiği, davalı TEİAŞ Genel Müdürlüğü tarafından 31.03.2011 tarihli ve 573488 sıra nolu faturada, KDV dahil 1.768.853,54 Türk liralık sistem kullanım ücreti faturası düzenlendiği, davacı ... EDAŞ tarafından 90.211,19 Türk liralık sistem kullanım bedeli ceza ücretinin mahsup edilerek 21.04.2011 tarihinde 1.661.386,04 Türk lirası olarak davalı TEİAŞ"ın Halkbank Erzurum Şubesi hesabına havale edildiği, davalı TEİAŞ tarafından Haziran 2010 dönemi için Sistem Kullanım Ceza Ücreti olarak düzenlenen 63.424,55 Türk lirası tutarlı fatura bedelinden düzeltme sonucu oluşan 16.245,20 Türk lirası iade alacağı, 90.211,19 Türk lirası bedelli iade faturasına dahil olduğu, Mart 2011 ayına ait KDV dahil 1.768.853,54 Türk lirası bedeli Sistem Kullanım Ücreti faturasından 21/04/2011 tarihinde mahsup edilmek suretiyle, davacı ... EDAŞ"a iadesinin yapılmış olduğu anlaşıldığından mahsup sonucu kalan 47.179,35 Türk lirası alacak talebinin haklı olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile, 47.179,35 Türk lirasının dava tarihi olan 15/01/2014 tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya ödenmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1- Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin aşağıdaki bent dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2- 492 sayılı harçlar kanununun 8. maddesinde ‘’Bir hükmün bozulmasını müteakip verilecek hükümlerden yeni bir hüküm gibi karar ve ilam harcı alınır ve bozulan hükümden evvelce alınmış olan karar ve ilam harcı, müteakip hükme ait harçtan mahsup olunur.’’ denilmektedir. Mahkemece davanın kabulüne dair ilk kararda ‘’Davanın kabulüne; 63.424,55 TL"nın ... davalıdan tahsiline, davacıya ödenmesine, Alınması gereken 4.332,53 TL nisbi karar ve ilam harcından peşin harcın mahsubu ile bakiye 3.249,38 TL harcın davalıdan alınarak Hazine’ye gelir kaydına,’’ denilmiş, bu kararın Dairemizce bozulmasından sonra verilen kısmen kabul kararında ‘’47.179,35 Türk lirasının ... davalıdan alınarak davacıya ödenmesine, Harçlar kanununa göre alınması gereken 3.222,82 TL harçtan peşin alınan 1.083,15 TL harcın mahsubu ile eksik 2.139,67 TL harcın davalıdan alınarak hazineye gelir kaydına,’’ denilmiştir. Dosya içesindeki AB2015 seri ve 66613 sıra nolu, 12/08/2015 tarihli sayman mutemeti alındı belgesine göre davalının 3.249,38 TL bakiye karar harcını yatırdığı anlaşılmıştır. Davalı tarafından ödenen bakiye 3.249,38 TL harcın, işbu karar uyarınca alınması gereken 2.139,67 TL bakiye harçtan mahsubu neticesinde davalının fazla miktarda karar ve ilam harcı ödediği anlaşılmış olduğundan, bu durumda mahkemece, davalı tarafından ödenen fazla 1.109,71 TL’nin davalıya iadesine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi isabetli olmamış ise de, anılan yanlışlık kararın bozulmasını gerektirmediğinden, mahkeme kararının aşağıdaki şekilde düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin sair temyiz istemlerinin reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz istemlerinin kabulü ile, mahkeme ilamının hüküm fıkrasındaki ‘’Harçlar kanununa göre alınması gereken 3.222,82 TL harçtan peşin alınan 1.083,15 TL harcın mahsubu ile eksik 2.139,67 TL harcın davalıdan alınarak hazineye gelir kaydına,’’ ibaresinin kaldırılarak yerine ‘’Harçlar Kanununa göre alınması gereken 3.222,82 TL harçtan, davalı tarafından ödenmiş bulunan 4.332,53 TL harcın mahsubu ile davalı tarafından fazla yatırılan 1.109,71 TL harcın talebi halinde davalıya iadesine’’ ibaresinin eklenmesine ve kararın bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 08.02.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.