Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/1625 Esas 2018/27039 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/1625
Karar No: 2018/27039
Karar Tarihi: 12.12.2018

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/1625 Esas 2018/27039 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İş Mahkemesi'nde görülen tazminat davasında, davalı vekilinin temyiz istemi reddedildi, çünkü temyiz edilen miktar kesinlik sınırını aşmıyordu. Dosyadaki yazılara, delillerle kanuni gerektirici sebeplere uygun olan hüküm onaylandı ve davacının temyiz itirazları reddedildi. Kararda, taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar için kesinlik sınırı belirlenirken sadece dava konusu edilen taşınır malın veya alacağın değeri dikkate alınarak hesaplanması gerektiği belirtildi. Bu kapsamda, kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmaya devam edildiği ve mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 427. maddesi uyarınca temyiz edilemez olduğu vurgulandı.

22. Hukuk Dairesi 2016/1625 E. , 2018/27039 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : TAZMİNAT

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davalı Temyizi Yönünden;
Miktar ve değeri temyiz kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427. maddesi uyarınca temyiz edilemez. Kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir. Temyiz kesinlik sınırı belirlenirken yalnız dava konusu edilen taşınır malın veya alacağın değeri dikkate alınır. Faiz, icra (inkar) tazminatı, vekalet ücreti ve yargılama giderleri hesaba katılmaz.
Dosya içeriğine göre hüküm altına alınan ve temyize konu edilen miktar 434,00 TL olup, karar tarihi itibari ile 2.080,00 TL kesinlik sınırı kapsamında kaldığından davalı vekilinin temyiz isteminin 6100 sayılı Kanun"un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun"un 427, 432 maddeleri uyarınca REDDİNE, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalı tarafa iadesine,
Davacı Temyizi Yönünden;
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davacının yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin davacı tarafa yükletilmesine, 12.12.2018 gününde oybirliği ile karar verildi.