MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"na muhalefet
HÜKÜM : Düşme

... Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 20.03.2007 gün, 2006/13720 soruşturma sayılı iddianamesiyle sanıklar ... ve ... hakkında "2002 takvim yılında sahte fatura düzenleme” ve “defter ve belgeleri gizleme” suçlarından kamu davalarının açıldığı, yapılan yargılama sonucunda Mahkemenin 13.12.2007 tarih, 2007/140-654 Esas-Karar sayılı kararı ile defter ve belgeleri gizleme suçundan sanık ...’ın beraatine, sanık ...’ın mahkumiyetine, sahte fatura düzenleme suçundan açılan davanın tefrikine karar verildiği, sanık ... hakkında verilen beraat kararının Yargıtay 11. Ceza Dairesinin 27.03.2012 gün, 2010/5824 Esas, 2012/4215 sayılı kararı ile onanarak kesinleştiği, sanık ... hakkında verilen kararın bozulması üzerine Mahkemenin 26.02.2013 gün, 2012/600 esas 2013/501 sayılı kararı ile sanık ... hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, kararın itiraz edilmeksizin 13.03.2013 tarihinde kesinleştiği, mahkemece yapılan duruşma neticesinde sanıklar hakkında "defter ve belgeleri gizleme" suçundan yeniden verilen 02.07.2013 gün, 2009/360 Esas, 2013/1680 sayılı kararın ve katılan vekili ile Cumhuriyet savcısının bu karara yönelik olarak yaptıkları temyiz başvurularının hukuki değerden yoksun olduğu anlaşılmakla, katılan vekilinin "2002 takvim yılında sahte fatura düzenleme" suçundan verilen karara yönelik yaptığı temyiz başvurusuna hasren yapılan incelemede;
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 7 ve 5349 sayılı Kanunla değişik 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 9. maddeleri hükmü karşısında; mahkemece yapılan yargılama sonunda sanıklara yüklenen “2002 takvim yılında sahte fatura düzenleme” suçunun yasada gerektirdiği cezanın türü ve üst sınırı itibariyle tabi olduğu suç tarihinde yürürlükte bulunan ve sanıklar lehine olan 765 sayılı TCK"nun 102/4 ve 104/2. maddelerinde öngörülen dava zamanaşımı, suçun işlendiği tarihinden hüküm tarihine kadar gerçekleştiğinden kamu davasının TCK"nun 102/4 ve 104/2. maddeleri uyarınca vaki zamanaşımı nedeniyle düşürülmesi gerekirken, 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e, 67/2-3-4. maddeleri uyarınca düşürülmesine karar verilmiş ise de, katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle sonucu itibariyle doğru bulunan hükmün istem gibi ONANMASINA, 08. 11.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.