MAHKEMESİ : Giresun 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 22/11/2013
NUMARASI : 2012/497-2013/380


Taraflar arasındaki kamulaştırma bedelinin arttırılması davasından dolayı yapılan yargılama sonunda: Davanın reddine dair verilen yukarıda gün ve sayıları yazılı hükmün Yargıtay"ca incelenmesi, davacılar vekilince verilen dilekçe ile istenilmiş olmakla, dosyadaki belgeler okunup uyuşmazlık anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
- K A R A R –
Dava, kamulaştırma bedelinin arttırılması istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacılar vekilince temyiz edilmiştir.
Dosyadaki bilgi ve belgelere göre yapılan incelemede;
1-Dava konusu taşınmazdaki irtifak kamulaştırmasına ilişkin olarak tebliğ tarihinde ½ oranında malik olan murisleri H..."a yönelik tebligatın 13.08.1987 tarihinde davacı Ruhi"ye tebliğ edilmiş olup, dosyada mevcut veraset ilamına göre muris H.. 30.04.1983 tarihinde vefat etmiş olduğundan, muris H..."a yapılan kamulaştırma işlemine ilişkin tebligat geçersiz olduğu gibi, Giresun Asliye Hukuk Mahkemesi"nin 30.12.1988 gün, 1988/392 Esas ve 1988/480 Karar sayılı dosyasında dava konusu taşınmazın 5.400 m²"lik bölümünde irtifak hakkının tesciline Kamulaştırma Kanununun 17.maddesi gereğince karar verilmişse de, yine muris yönünden gerekçeli kararın 17.03.1989 tarihinde köy muhtarına tebliğ edildiğinden, yukarıda belirtilen nedenle, muris Hasan yönünden kesinleşmiş bir mahkeme kararından da söz edilemez. Bu itibarla;
Muris H..."ın mirasçıları davacıların murislerine yönelik kamulaştırma işlemine ilişkin tebligatın usulsüz olması nedeniyle adli ve idari yönden kesinleşmiş bir kamulaştırma işlemi bulunmadığı gibi, mahkeme kararının tebliğinin de yukarıda açıklandığı üzere usulsüz olması nedeniyle kesinleşmiş bir mahkeme kararından bahsedilemeyeceğinden, Kamulaştırma Kanununun geçici 7. maddesinin somut olayımızda uygulama yeri bulunmamaktadır. Bu nedenle, muris H.. Y.."nın yeni tarihli veraset ilamı ile tapu kaydı (tüm geldileri gittileri ve dayanak belgeleri ile birlikte) temin edilip sonucuna göre işin esasına girilerek karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
Doğru görülmemiştir.
Davacılar vekilinin temyiz itirazları yerinde olduğundan hükmün açıklanan nedenlerle H.U.M.K.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istenildiğinde iadesine ve temyize başvurma harcının Hazineye irad kaydedilmesine, 19.02.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.