Başkasına ait banka veya kredi kartının izinsiz kullanılması suretiyle yarar sağlama - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2014/16378 Esas 2014/21741 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/16378
Karar No: 2014/21741
Karar Tarihi: 16.12.2014

Başkasına ait banka veya kredi kartının izinsiz kullanılması suretiyle yarar sağlama - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2014/16378 Esas 2014/21741 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, başkasına ait banka veya kredi kartının izinsiz kullanılması suçundan sanığı mahkum etmiştir. Adli emanette kayıtlı eşya hakkında karar vermenin mümkün olduğu belirtilmiştir. Sanığın altsoyu yönünden 53/1-c bendindeki \"velayet hakkından, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksunluğun\" koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden yazılı şekilde karar verildiği belirtilmiştir. Ancak, yasaya aykırı olmasına rağmen yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı yasanın 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak karar verilebileceği belirtilmiştir. Hüküm fıkrasının, sanığın haklarından mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverme tarihine kadar yoksun bırakılmasına yönelik şekilde değiştirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kararda, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi ve 322. maddesi yer almaktadır.

11. Ceza Dairesi 2014/16378 E. , 2014/21741 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Başkasına ait banka veya kredi kartının izinsiz kullanılması suretiyle yarar sağlama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Adli emanette kayıtlı eşya hakkında mahallinde karar verilmesi mümkün görülmüştür.
Bozmaya uyularak yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen, delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine; ancak:
5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki "velayet hakkından, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksunluğun" sanığın sadece kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise yoksunluğun hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi, yasaya aykırı ise de;
Yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı Yasanın 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan; hüküm fıkrasının 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bendinin; "sanığın, 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin 1. fıkrasının a, b, c, d, e bentlerinde belirtilen haklarından mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverme tarihine kadar yoksun bırakılmasına" şeklinde değiştirilmesi suretiyle sair yönleri belirtilen husus dışında usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 16.12.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.