Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde 10.5.2002-20.6.2003 tarihleri arasında geçen Kuruma bildirilmeyen sigortalı çalışmalarının tespitine  karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava, davacının 10.05.2002-20.06.2003 tarihleri arasında davalı işyerinde geçen ve Kuruma bildirilmeyen çalışmalarının tesbiti istemine ilişkindir.
Mahkemece davanın reddine karar verilmiştir.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı yasanın 79. maddesi bu tip hizmet tesbiti  davaları için özel  bir  ispat yöntemi öngörmemiş  ise de davanın niteliği kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay"ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş  içtihadı gereğidir.  Bu tür davalarda  öncelikle  davacının  çalışmasına ilişkin belgelerin  işveren tarafından verilip  verilmediği yöntemince araştırılmalıdır. Bu koşul oluşmuşsa  işyerinin gerçekten var olup olmadığı  kanun kapsamında  veya kapsama alınacak nitelikte bulunup bulunmadığı  eksiksiz bir şekilde belirlenmeli daha sonra çalışma olgusunun varlığı özel bir  duyarlılıkla araştırılmalıdır.  Çalışma olusu her türlü delille ispat  kazanabilirse de çalışmanın konusu niteliği başlangıç ve bitiş  tarihleri hususlarında tanık sözleri değerlendirilmeli, dinlenen tanıkların davacı ile aynı dönemlerde işyerinde çalışmış ve işverenin resmi kayıtlara geçmiş bordro tanıkları yada komşu işverenlerin aynı nitelikte işi yapan ve bordrolarına resmi kayıtlarına geçmiş çalışanlardan  seçilmesine özen gösterilmelidir.  Bu tanıkların ifadeleri ile çalışma olgusu  hiçbir kuşku ve duraksamaya  yer vermeyecek şekilde  belirlenmelidir. Yargıtay  Hukuk Genel  Kurulunun  16.9.1999 gün 1999/21-510-527, 30.6.1999 gün 1999/21-549-555- 3.11.2004 gün 2004/21- 480-579 sayılı kararları da  bu doğrultudadır.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden, davacının 01.02.1998 tarihinde ... sicil numaralı işyerinde işe girdiğine dair bildirgenin kuruma verildiği, davacının 10.05.2002 tarihinde 1064876 sicil numaralı işyerinden çıkışının bulunduğu,davalı adına kayıtlı 13425,1064876 ve 41000272  sicil numaralı üç ayrı işyerinin bulunduğu, davacının işten ayrıldığı 10.05.2002 tarihine kadar bu üç işyerinde de çalışmalarının bulunduğu, dinlenen tanıklardan H.D.’nun davalı 1064876 sicil numaralı işyerine ait 2002/2-3.dönem bordrolarında adının bulunduğu, 05.12.2002 tarihine kadar davalı işyerinde çalıştığı ve davacının kendisi çıktıktan sonra 1 yıl kadar daha sigortasız olarak davalı işyerinde çalıştığını beyan ettiği, diğer tanıkların davacı ile farklı şubelerde çalıştıklarını beyan ettikleri,ancak aynı işyeri sicil numarasından bildirimlerinin bulunduğu anlaşılmaktadır.
Yapılacak iş; davanın nitelikçe kamu düzenini ilgilendirdiği nazara alınarak, davalıya ait olduğu anlaşılan her üç işyerinin dönem bordrolarını getirterek davacı ile aynı dönemlerde işyerinde çalışmış ve işverenin resmi kayıtlarına geçmiş bordro tanıkları yada komşu işverenlerin aynı nitelikte işi yapan ve bordrolarına, resmi kayıtlarına geçmiş  çalışanlarını tesbit edip beyanlarına başvurmak,bordro tanığı H.D.’nun davacı ile birlikte çalıştığını doğrulaması ve tanığın 05.12.2002 tarihine kadar çalıştığı hususunu da göz önünde bulundurmak ve  tüm deliller birlikte değerlendirilerek sonucuna göre karar vermekten ibarettir.   
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 03.07.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.