MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Suç tarihinde polis memuru olan sanıkların, uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan hakkında işlem yapmak için katılanı yakaladıkları sırada zor kullanma yetkisine ait sınırı aşarak kolunda kemik kırığı oluşmasına sebebiyet verecek şekilde yaraladıkları iddia edilen somut olayda; katılanın soruşturma aşamasında koluna demir çubukla vurulduğunu, kovuşturma sırasında ise copla vurularak kolunun kırıldığını beyan ettiği, katılanın temin edilen adli rapor içeriğinin bir cisimle vurularak kolunun kırılması yönündeki bu anlatımı doğrulamadığı, ayrıca sanıkların da tüm aşamalardaki ifadelerinde gözaltına almak istedikleri sırada katılanın mukavemette bulunduğunu, kelepçe takarken sanık ...’a vurmaya kalkışıp boğazına sarıldığını, etkisiz hale getirmeye çalışırlarken kolunun kırıldığını, orantılı güç kullandıklarını savunmaları karşısında, katılanın olaya ilişkin tedavi gördüğü hastaneden tüm belgelerin getirtilerek dosyanın kül halinde Adli Tıp Kurumu ilgili ihtisas dairesine gönderilip katılanın kolunda oluşan kırığın iddia ve savunmalar doğrultusunda zor kullanma yetkisi kapsamında kalacak bir müdahale ile kırılıp kırılmadığı ve yaralanmanın niteliğine göre olayda herhangi bir cisim kullanılıp kullanılmadığı hususunda rapor temin edilmesinden sonra sonucuna göre sanıkların hukuki durumlarının takdir ve tayini gerekirken, eksik araştırma ile yazılı şekilde mahkumiyet hükümleri kurulması,
Kabule göre de;
Polis memuru olan sanıkların yakalama işlemi sırasında katılanın kaçmasını önlemek amacıyla zor kullanma yetkisine ilişkin sınırı aşarak yaralanmasına sebebiyet verdiklerinin kabul edilmesine rağmen hükümde TCK"nın 256. maddesine yer verilmemesi,
Kısa kararda sanıkların eylemlerini kamu görevlisinin sahip olduğu nüfuzu kötüye kullanmak suretiyle işledikleri belirtilmesine rağmen ve cezalarının TCK"nın 86/3-d maddesine göre artırılması gerekirken, uygulama maddesi olarak hatalı şekilde TCK"nın 86/3-b maddesinin gösterilmesi,
TCK"nın 53/4. maddesi gereğince, hükmolunan kısa süreli hapis cezaları ertelenen sanıklar haklarında TCK"nın 53/1. madde ve fıkrasının uygulanamayacağının nazara alınmaması,
Yüklenen suçu TCK"nın 53/1-a maddesindeki hak ve yetkileri kötüye kullanmak suretiyle işlediği kabul edilen sanıklar haklarında, aynı Kanunun 53/5. maddesi gereğince, ayrıca, cezalarının infazından sonra işlemek üzere, hükmolunan cezanın yarısından bir katına kadar bu hak ve yetkinin kullanılmasının yasaklanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
CMK"nın 231/6. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilebilmesi için, suçun işlenmesiyle mağdurun veya kamunun uğradığı zararın, aynen iade, suçtan önceki hale getirme veya tazmin suretiyle tamamen giderilmesi de gerektiği, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03/02/2009 tarihli ve 2008/11-250 Esas, 2009/13 sayılı Kararında yer alan ""kanaat verici basit bir araştırma ile belirlenecek maddi zararların esas alınması, manevi zararların bu kapsama dahil edilmemesi gerektiği"" şeklindeki kabul karşısında, katılan 06/12/2012 tarihli celsedeki ifadesinde kolunun 55 gün alçıda kaldığını, bu süre zarfında çalışamadığını beyan etmiş ise de; olay nedeniyle uyuşturucu madde ticareti suçundan 24/05/2010 tarihinde tutuklandığı ve belirttiği dönemde tutuklu kaldığı hususu da dikkate alınarak, sanıkların eylemleri nedeniyle somut ve belirlenebilir bir zarar olup olmadığı tespit edilip, zarar oluştuğu tespit edildiği takdirde sanıklara bu zararı karşılamak isteyip istemedikleri sorulduktan sonra hükmün açıklanmasının geri bırakılması hususunda bir karar verilmesi gerektiği gözetilmeden "katılanın zararını gidermedikleri” şeklindeki yasal ve yeterli olmayan gerekçe ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Her bir sanığın aleyhine hükmedilecek kendisi için yapılan yargılama giderinden ayrı ayrı sorumlu tutulması gerektiği gözetilmeden, mahkum olan sanıklardan eşit olarak tahsiline karar verilmek suretiyle CMK"nın 326/2. maddesine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan kazanılmış hakları saklı kalmak kaydıyla hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA 11/03/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.