Rüşvet alma suçundan sanık Recep"in yapılan yargılanması sonunda; eylemi görevi kötüye kullanma niteliğinde görüldüğünden mahkumiyetine dair (Nazilli Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 8.11.2001 gün ve 2000/175 Esas, 2001/267 Karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtay"ca incelenmesi sanık vekili tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı C. Başsavcılığından tebliğname ile daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:

Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan, kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanık vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,

Ancak;

Oluşa uygun kabule göre sanığın ehliyetsiz araç kullanırken yakaladığı diğer sanık Hakan ile, ceza yazmamak karşılığında 25.000.000 liranın rüşvet olarak verilmesi hususunda anlaştıkları, akabinde sanık Hakan"a ait cep telefonu kılıfını da alarak anlaşmaya varılan bedelden mahsup edildiği şeklinde gelişen eylemi, yapması gereken işi yapmamak için rüşvet alma suçunu oluşturduğundan TCK.nun 212/2-son maddesi uyarınca ceza tayini gerekirken yazılı şekilde TCK.nun 240/2. maddesi ile hükme varılması,

Kanuna aykırı, sanık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan kazanılmış hak saklı kalmak üzere hükmün bu sebepten dolayı CMUK.nun 321-326. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 11.2.2004 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.