MAHKEMESİ : Konya 12. Asliye Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet
SUÇ : Hırsızlık

Sanık ... hakkında hırsızlık suçundan yapılan yargılama sonucunda; 5237 sayılı TCK’nun 142/2-d ve 62 maddeleri gereğince 3 yıl 4 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Konya 12. Asliye Mahkemesinin 07.05.2015 tarih, 2014/597 Esas ve 2015/315 Karar sayılı kararının sanık ... tarafından temyizi üzerine;
Yargıtay 17. Ceza Dairesinin 16/10/2019 tarih, 2019/2820 Esas ve 2019/12615 Karar sayılı kararıyla;
Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Dosya kapsamına gre, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir Ancak;
1-Sanığın jammer tabir edilen sinyal kesici cihaz ile aracın kilitlenmesini engelleyerek aracın içerisine girip aracın içerisinde bulunan eşyaları almak şeklinde gerçekleşen eyleminin, suç tarihi itibarıyla 5237 sayılı TCK’nın 141/1. maddesinde düzenlenen suçu oluşturduğu gözetilmeden, hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile CMK’nın 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine eklenen alt bendler arasında yer alan ve 5237 sayılı TCK"nın 141. maddesinde tanımı yapılan hırsızlık suçunun uzlaşma kapsamına alınmış olması karşısında, suçun niteliği, cezanın türü ve süresine göre, hükümden sonra yürürlüğe giren vaki değişiklikler karşısında; 5271 sayılı CMK’nın 253. maddesi gereğince sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi zorunluluğu,
2-Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı iptal kararı doğrultusunda TCK’nun 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’in temyiz istemi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, karar verilmiştir.
İTİRAZ NEDENLERİ:
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı 04.12.2019 Tarih ve 2015/239789 sayılı yazısı ile;
ANLATIM VE TALEP:
“1- Somut olayda; katılanın 27/04/2014 tarihinde ... plakalı aracını ... Market karşısındaki park yerine park ettiği, aracını otomatik kumandalı anahtarı ile kilitlediği; ancak, bu sırada katılanı izleyen sanığın sinyal kesici cihaz (jammer) kullanarak, aracın kilitlenmesini önlediği ve daha sonra aracın içerisinde torpido gözünde bulunan çantayı alarak olay yerinden ayrıldığı, çanta içerisinden içerisinde hat bulunmayan bir cep telefonu, kredi ve bankamatik kartı, kimlik ve ruhsat belgelerinin çalındığı anlaşılmıştır.
2 - Sanık hakkında açılan kamu davasında, yapılan yargılama sonucunda, sanığın TCK 142/2-d, 62/1, 53 maddeleri uyarınca 3 yıl 4 ay hapis cezaları ile cezalandırılması kararı verilmiştir.
3- Kararın sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığımızca düzenlenen 12/02/2019 tarih ve 2015/339789 sayılı tebliğnamede, eylemin suç tarihi itibarıyla TCK. nun 142/1-b maddesine uyan suçu oluşturacağı , oranlılık ilkesine aykırı davranılarak ceza tayin edildiği nedenleriyle BOZMA talep edilmiştir.
4 - Kararı inceleyen Yargıtay 17. CD. itiraza konu kararı ile "... Sanığın jammer tabir edilen sinyal kesici cihaz ile aracın kilitlenmesini engelleyerek araç içerisinde bulunan eşyaları almak şeklinde gerçekleşen eyleminin suç tarihi itibarıyla " 5237 sayılı TCK"nın 141/1 maddesinde düzenlenen suçu oluşturduğu..." belirtilerek, 6763 sayıl Yasa ile 5271 sayılı CMK. nun 253/1 maddesinde yapılan değişiklik sonucu, TCK.nun 141/1 maddesinde tanımı yapılan hırsızlık suçunun da uzlaşma kapsamına alındığı belirtilerek, uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği gerekçesiyle sair yönleri incelenmeksizin BOZMA kararı verilmiştir.
5 - Bozma kararı Cumhuriyet Başsavcılığımıza 28/11/2019 tarihinde teslim edilmiş ve yasal 30 günlük süre içerisinde CMK 308/1 madde uyarınca İtiraz yasa yoluna başvurulduğu” belirtilmiştir.
İTİRAZ NEDENLERİ:
“1- İtirazımızın konusu, sinyal kesici (jammer) kullanılmak suretiyle yapılan hırsızlık suçlarında eylemin, 5237 sayılı Yasanın 142/2- d maddesine 6545 sayılı Yasa ile eklenen ve 28/6/2014 tarihinde yürürlüğe giren "veya kilitlenmesini engellemek" ibaresi eklenmeden önce işlenmesi halinde, TCK. nun 141/1 maddesine mi yoksa TCK 142/1- b maddesine mi mümas olduğu hususudur.
2 - Bilindiği üzere TCK. nun 141/1 maddesindeki suçun oluşması için failin, zilyedin rızası olmadan, başkasına ait taşınır malı bulunduğu yerden, kendisine veya başkasına yarar sağlamak amacıyla alması gerekmektedir. Suçun basit hırsızlık suçu olarak kabul edilebilmesi için de, failin alma eylemini, hiç bir engelle karşılaşmadan gerçekleştirmesi gerekmektedir.
Oysa ki somut olayda, katılan aracını kilitlemek istemiş ve bunun için uzak kumandalı anahtarını kullanmış ve fakat sanık sinyal kesici alet kullanarak aracın kilitlenmesini engellemiştir. Bu durumda artık suçun basit hırsızlık suçu olarak kabul etmek olanaklı değildir. Zira sanık katılanın aracı kilitlenmesini bir araç kullanmak suretiyle engelleyerek, olaya nitelikli bir hal katmıştır.
3 - Nitekim Yargıtay 2. CD, 16/01/2019 T. 2018/ 5038 E. 2019/ 927 K., 15/10/2018 T. 2016/ 5885 E. 2018/ 11340 K. ve 21/11/2018 T. 2016/ 10886 E. 2018/ 13838 K. sayılı ilamlarında olduğu gibi istikrarlı bir biçimde, eylemin 6545 sayılı Yasa ile 28/6/2014 tarihinde TCK 142/2-d maddesinde yapılan değişiklikten önce, TCK 142/1-b maddesinde yazılı olan suçu oluşturduğunun kabul edildiği” belirtilmiştir."
SONUÇ VE İSTEM: Açıklanan gerekçelerle;
" Yukarıda açıklanan nedenle : 1 - İtirazımızın kabulü ile, 2 -Yüksek 17. CD. nin 16/10/2019 gün ve 2019/2820 Esas, 2019/12615 Karar sayılı kararının kaldırılarak,Konya 12. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 07/05/2015 T. 2014/ 597 E. 2015/315 K. Sayılı mahkumiyet hükmünün, itirazımız doğrultusunda itirazen BOZULMASINA karar verilmesi, 3 - İtirazımızın Yüksek Dairece kabul edilmemesi halinde, dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kurulu"na gönderilmesi, İtirazen arz ve talep olunur.” şeklinde istemde bulunulması üzerine dosya dairemize gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü;
İTİRAZIN KAPSAMI;
Sanığın jammer tabir edilen sinyal kesici cihaz ile aracın kilitlenmesini engelleyerek aracın içerisine girip aracın içerisinde bulunan eşyaları almak şeklinde gerçekleşen eyleminin, suç tarihi itibarıyla 5237 sayılı TCK’ nun 142/1-b maddesine uyduğundan bahisle, Dairemizin bozma kararının kaldırılarak itiraz doğrultusunda bozma kararı verilmesi talep edilmiştir.
KARAR;
Somut olayda; katılanın 27/04/2014 tarihinde ... plakalı aracını ... Market karşısındaki park yerine park ettiği, aracını otomatik kumandalı anahtarı ile kilitlemek istediği; ancak, bu sırada sanığın sinyal kesici cihaz kullanarak, aracın kilitlenmesini engellediği ve sonra da aracın torpido gözünde bulunan, içerisinde telefon, banka ve kimlik kartları ile belgeler bulunan çantayı alarak olay yerinden ayrıldığı anlaşılmıştır. Suç tarihinde yürürlükte bulunan 5237 sayılı TCK’ nun 142/1-b maddesi ile “Herkesin girebileceği bir yerde bırakılmakla birlikte kilitlenmek suretiyle ya da bina veya eklentileri içinde muhafaza altına alınmış olan eşya hakkında“ işlenen hırsızlık suçları yönünden nitelikli halin öngörüldüğü, inceleme konusu eylemde aracın kilitlenmek sureti ile ya da bina veya eklentileri içinde muhafaza altına alınma vasfı bulunmaması nedeni ile 5237 sayılı TCK’ nun 2. maddesi ile düzenlenen kanunilik ilkesi de göz önüne alınarak sanığın eyleminin açıktan hırsızlık olarak nitelendirilmesi gerektiği anlaşılmıştır. Bu tür eylemlere bakan daireler arasında görüş farklılıkları vardır. Bu eylem de daha sonra yasal düzenleme ile nitelikli hale getirilmiştir. Açıklanan nedenle, Dairemizin anılan kararında usul ve Yasa"ya aykırı bir yön bulunmaması nedeniyle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 04/12/2019 Tarih ve 2015/239789 sayılı itiraz dilekçesinde ileri sürülen düşünce yerinde görülmediğinden REDDİNE, Dairemizin 16.10.2019 Tarih, 2019/2820 Esas ve 2019/12615 Karar sayılı kararının KALDIRILMASINA YER OLMADIĞINA, itirazın incelenmesi için dosyanın 5271 sayılı CMK’nın 308/2. maddesi uyarınca Yargıtay Ceza Genel Kurul Başkanlığına GÖNDERİLMESİNE, 06.01.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.