Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/725 Esas 2018/9796 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK "nın 89/1, 62, 22/3, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın lehe olan hükümlerin uygulanmadığı ve kusurunun bulunmadığına ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanık hakkında düzenlenen 18/07/2013 tarihli adli raporda nefesinden alkol kokusu alındığının bildirildiği ancak sanığın aldığı alkol miktarının ölçülemediğinin anlaşılması karşısında sanık hakkında TCK"nın 22/3 maddesinde düzenlenen bilinçli taksirin koşullarının oluşmadığı gözetilmeden suçun bilinçli taksirle işlendiğinden bahisle temel cezadan TCK"nın 22/3. maddesine göre artırım yapılması,
2-Sanığın taksirle yaralama suçunu işlediği halde, sabıka kaydında bulunan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin hükümlerin denetim süresi içerisinde kasıtlı bir suç işlediğinden bahisle hakkında CMK"nın 231 maddesinin dosya kapsamıyla uyuşmayan gerekçeyle uygulanmamasına karar verilmesi, kaldı ki; CMK"nın 18/6/2014 tarih ve 6545 sayılı yasa ile değişik 231/8. maddesinde denetim süresi içinde, kişi hakkında kasıtlı bir suç nedeniyle bir daha hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilemeyeceğine ilişkin yapılan düzenlemenin, atılı suçun 18/07/2013 tarihinde işlediğinin anlaşılması karşısında, sanık hakkında uygulanamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, 16/10/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.