Görevi kötüye kullanma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/5398 Esas 2021/140 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Görevi kötüye kullanma
Hüküm : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi, gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 22/10/2019 tarihli ve 2015/12-225 Esas, 2019/616 Karar sayılı ilamında da işaret edildiği üzere, sanığın hükmün açıklanmasının geri bırakılmasını kabul etmediğine dair beyanı niteliği itibariyle şahsa sıkı surette bağlı bir hak ve yetki olduğu, vekil aracılığıyla kullanılabilen şahsa sıkı sıkıya bağlı hakların ancak vekâletnamede bu hususta özel bir yetki bulunması halinde vekil tarafından kullanılabileceği ya da yetki bulunmaksızın vekil tarafından gerçekleştirilen işleme hak sahibinin sonra da izin vermesi gerektiği, sanık müdafiinin sanığın yerine hükmün açıklanmasının geri bırakılmasını kabul etmediğine dair beyanda bulunamayacağı, daha önce sanıklar tarafından hükmün açıklanmasının geri bırakılmasının kabul edilmesine rağmen "Sanıkların kabul etmemesi nedeni ile CMK"nın 231. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına" şeklindeki yasal ve yeterli olmayan gerekçe ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Yüklenen suçu TCK"nın 53/1-d maddesindeki hak ve yetkileri kötüye kullanmak suretiyle işleyen sanıklar hakkında aynı Kanunun 53/5. maddesi gereğince cezanın infazından sonra işlemek üzere, hükmolunan cezanın yarısından bir katına kadar bu hak ve yetkinin kullanılmasının yasaklanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Suç tarihinin 20/02/2009 tarihi yerine gerekçeli karar başlığında 2009 yılı olarak gösterilmesi suretiyle CMK"nın 232/2-(c) maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı, sanıklar müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 14/01/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.